SZCZEGÓŁOWY PRZEWODNIK PO STYLACH WNĘTRZNYCH OD „AMAZING INTERIORS”
Prawie 100 najsłynniejszych stylów wyposażenia wnętrz
Marzysz o barokowym wnętrzu? A może nawet Art Deco? W dzisiejszych czasach prawie nikt nie projektuje czystych stylów, chyba że celem jest odtworzenie klasycznego wnętrza. Tym ciekawsze, znając historię stylów, wnieść ziarno tej historii w życie współczesne. W ten sposób nowoczesne wnętrza stają się żywe i przytulne.
Ale właśnie dlatego staramy się przeprowadzać naszych klientów przez różnorodność stylów. Niezależnie od budżetu zaprojektujemy dla Ciebie przytulną i niepowtarzalną przestrzeń.
Dodaj aktualny przewodnik po wnętrzu do zakładek do wykorzystania w przyszłości. Pomoże Ci poruszać się po stylach wnętrz, aby znaleźć najlepsze dla siebie rozwiązanie.
PROJEKTOWANIE WNĘTRZ W POLSCE I NA CAŁYM ŚWIECIE
Prawie 100 najsłynniejszych stylów wyposażenia wnętrz
Marzysz o barokowym wnętrzu? A może nawet Art Deco? W dzisiejszych czasach prawie nikt nie projektuje czystych stylów, chyba że celem jest odtworzenie klasycznego wnętrza. Tym ciekawsze, znając historię stylów, wnieść ziarno tej historii w życie współczesne. W ten sposób nowoczesne wnętrza stają się żywe i przytulne.
Ale właśnie dlatego staramy się przeprowadzać naszych klientów przez różnorodność stylów. Niezależnie od budżetu zaprojektujemy dla Ciebie przytulną i niepowtarzalną przestrzeń.
Dodaj aktualny przewodnik po wnętrzu do zakładek do wykorzystania w przyszłości. Pomoże Ci poruszać się po stylach wnętrz, aby znaleźć najlepsze dla siebie rozwiązanie.
01
Afrykański – dziki i nieskrępowany
Rodzaj stylu etnicznego; techniki, które nadają mieszkaniu wygląd afrykańskiej chaty.
Pożądane wrażenie uzyskuje się za pomocą szorstkiego tynku, ebonitu, szkarłatu, czerwonej farby, odcieni dżungli i sawanny.
Meble są niskie, z nutą rzemieślniczego, prymitywnego designu. Odpowiedni jest kominek udekorowany jak palenisko, a także zapalone pochodnie.
Dla wzmocnienia efektu zastosowano tkaniny z motywami nigeryjskimi i kongijskimi, nadruki lamparta i zebry, terakotowe figurki zwierząt totemowych oraz drewniane maski.
Pożądane wrażenie uzyskuje się za pomocą szorstkiego tynku, ebonitu, szkarłatu, czerwonej farby, odcieni dżungli i sawanny.
Meble są niskie, z nutą rzemieślniczego, prymitywnego designu. Odpowiedni jest kominek udekorowany jak palenisko, a także zapalone pochodnie.
Dla wzmocnienia efektu zastosowano tkaniny z motywami nigeryjskimi i kongijskimi, nadruki lamparta i zebry, terakotowe figurki zwierząt totemowych oraz drewniane maski.
02
Amerykański - trwały i przyjazny rodzinie
Amerykański styl we wnętrzach narodził się równolegle z kolonizacją Nowego Świata.
Cechami charakterystycznymi są: brak przedpokoju, kuchnia połączona z salonem, drewniane pilastry, kartusze, rozety na frontach mebli.
Materiały są zarówno tradycyjne, jak i plastikowe, imitujące luksus.
Kolorystyka nawiązuje do pomieszczenia: wariacje na temat brązu, pistacji, oliwki, delikatnego błękitu.
Must-have w salonie to sofa, obszerne fotele i elegancki żyrandol. Kuchnia w stylu wyspowym, zazwyczaj z barem śniadaniowym.
Wnętrza amerykańskie są liberalne i elastyczne. Prawdziwe bogactwa i antyki łączą się z groszowymi pamiątkami; charakterystycznymi elementami są zdjęcia rodzinne i trofea sportowe.
Cechami charakterystycznymi są: brak przedpokoju, kuchnia połączona z salonem, drewniane pilastry, kartusze, rozety na frontach mebli.
Materiały są zarówno tradycyjne, jak i plastikowe, imitujące luksus.
Kolorystyka nawiązuje do pomieszczenia: wariacje na temat brązu, pistacji, oliwki, delikatnego błękitu.
Must-have w salonie to sofa, obszerne fotele i elegancki żyrandol. Kuchnia w stylu wyspowym, zazwyczaj z barem śniadaniowym.
Wnętrza amerykańskie są liberalne i elastyczne. Prawdziwe bogactwa i antyki łączą się z groszowymi pamiątkami; charakterystycznymi elementami są zdjęcia rodzinne i trofea sportowe.
03
Ampire - wyniosły i pretensjonalny
Znany również jako styl pałacowy. Powstał za czasów Napoleona, mieszając kanony klasyczne i antyczne z ambicjami imperialnymi.
Jego osobliwością są malowane sufity z medalionami, luksusowe meble ustawione wzdłuż ścian, ogromne lustra, obecność atrybutów wojskowych, heraldycznych, triumfalnych: tarcze, herby, wieńce laurowe.
Materialną podstawą stylu „imperialnego” jest szlachetne drewno, polerowany kamień, brąz, gobeliny i drogie tkaniny.
Dominują kolory złota, szafirów, rubinów, ametystów i innych „biżuterii”.
Jeśli chodzi o meble, wybieraj miękkie przedmioty z rzeźbionymi plecami i zgrabnymi nogami, stoły owalne i okrągłe, monolityczne szafki z pilastrami, burty z kwiatowymi zdobieniami.
Lustra podłogowe, kielichy z zakrzywionymi szyjkami, cylindryczne cokoły i szklanki oraz eleganckie instrumenty muzyczne to kultowe dzieła.
Oświetlenie centralne zapewniają żyrandole, lampy boczne w formie dużych kandelabrów.
Wystrój uzupełniają obrazy przedstawiające bitwy i antyczne posągi.
Jego osobliwością są malowane sufity z medalionami, luksusowe meble ustawione wzdłuż ścian, ogromne lustra, obecność atrybutów wojskowych, heraldycznych, triumfalnych: tarcze, herby, wieńce laurowe.
Materialną podstawą stylu „imperialnego” jest szlachetne drewno, polerowany kamień, brąz, gobeliny i drogie tkaniny.
Dominują kolory złota, szafirów, rubinów, ametystów i innych „biżuterii”.
Jeśli chodzi o meble, wybieraj miękkie przedmioty z rzeźbionymi plecami i zgrabnymi nogami, stoły owalne i okrągłe, monolityczne szafki z pilastrami, burty z kwiatowymi zdobieniami.
Lustra podłogowe, kielichy z zakrzywionymi szyjkami, cylindryczne cokoły i szklanki oraz eleganckie instrumenty muzyczne to kultowe dzieła.
Oświetlenie centralne zapewniają żyrandole, lampy boczne w formie dużych kandelabrów.
Wystrój uzupełniają obrazy przedstawiające bitwy i antyczne posągi.
04
Antyczny – na dużą skalę i z rozmachem
Jest to styl projektowania wnętrz wpisany w kulturę starożytności.
Cechy: kolumny, nisze, łuki, rzeźby, freski, listwy, draperie, kominek z prostokątnym portalem.
Materiały to polerowany kamień, błyszczące płytki, gładkie drewno.
W palecie dominują odcienie gliny, morza, kamyków i piasku. Jako dekoracje wykorzystuje się fale, muszle i greckie meandry.
Na wyposażeniu znajdują się komody oraz stoły z podnóżkami, ławy i ławy.
Centralny żyrandol jest duży, ale nieporęczny, z wykwintnymi plafonami. Dużo lamp bocznych, tworzących klimat vintage.
Dekoracje są rozproszone na ścianach, suficie i meblach. Znajdują się tu malowidła, płaskorzeźby i mozaiki, fragmenty w formie atlantów i kariatyd.
Wnętrze zdobią pomniejszone kopie antycznych posągów, amfor i ceramicznych misek.
Cechy: kolumny, nisze, łuki, rzeźby, freski, listwy, draperie, kominek z prostokątnym portalem.
Materiały to polerowany kamień, błyszczące płytki, gładkie drewno.
W palecie dominują odcienie gliny, morza, kamyków i piasku. Jako dekoracje wykorzystuje się fale, muszle i greckie meandry.
Na wyposażeniu znajdują się komody oraz stoły z podnóżkami, ławy i ławy.
Centralny żyrandol jest duży, ale nieporęczny, z wykwintnymi plafonami. Dużo lamp bocznych, tworzących klimat vintage.
Dekoracje są rozproszone na ścianach, suficie i meblach. Znajdują się tu malowidła, płaskorzeźby i mozaiki, fragmenty w formie atlantów i kariatyd.
Wnętrze zdobią pomniejszone kopie antycznych posągów, amfor i ceramicznych misek.
05
Art Deco - szyk i bohema
Styl ten utrwalił się w 1925 roku pod wpływem Międzynarodowej Wystawy Sztuki. Art Deco skrystalizował cechy modernizmu, neoklasycyzmu i konstruktywizmu, zdając sobie sprawę ze zwiększonego zainteresowania postępem i pragnienia nowych przyjemności.
Cechą szczególną była odważna geometria, masywne formy, bogactwo faset, a także nawiązania do geografii, archeologii i industrializacji.
Typowe zasoby tego stylu to polerowane drewno o wyrafinowanej fakturze, szkło, stal, aluminium i chrom.
Dzieła ikoniczne - witraże, lustra, gięte konsole, półokrągłe komody, parawany z mosiężnymi wstawkami, lampy podłogowe, złocone i posrebrzane detale.
Kolorystyka to połączenie czerni i złota, czerni i bieli, szarości, beżu i bordo.
Wystrój jest szczegółowy i egzotyczny: lampy stołowe, „dzikie” skóry, bibeloty z kamieni ozdobnych, skrzynie ze skóry krokodyla, miniaturowe repliki historycznych budynków i artefaktów.
Cechą szczególną była odważna geometria, masywne formy, bogactwo faset, a także nawiązania do geografii, archeologii i industrializacji.
Typowe zasoby tego stylu to polerowane drewno o wyrafinowanej fakturze, szkło, stal, aluminium i chrom.
Dzieła ikoniczne - witraże, lustra, gięte konsole, półokrągłe komody, parawany z mosiężnymi wstawkami, lampy podłogowe, złocone i posrebrzane detale.
Kolorystyka to połączenie czerni i złota, czerni i bieli, szarości, beżu i bordo.
Wystrój jest szczegółowy i egzotyczny: lampy stołowe, „dzikie” skóry, bibeloty z kamieni ozdobnych, skrzynie ze skóry krokodyla, miniaturowe repliki historycznych budynków i artefaktów.
06
Art Nouveau - wypieszczony i marzycielski
Styl historyczny, prekursor Art Deco z ideą znalezienia równowagi pomiędzy wyrafinowaną estetyką a produkcją przemysłową.
W różnych krajach secesję nazywano na różne sposoby, np. w Niemczech Jugendstil, we Francji Fiendesieck, w Czechach i Austrii – Sotsesion, w Rosji – Art Nouveau.
Osobliwości: odmowa kątów prostych, dokładne piony i poziomy, imitacja form roślinnych, ozdobne wzory.
Dekoracją jest gięte drewno, gipsowy plastik, tapeta z częstymi kwiatowymi nadrukami.
Meble mają fantazyjne kontury; Typowe wyposażenie to sofy o płynnych, „kobiecych” formach, wiedeńskie krzesła, półki, zgrabne szafki.
Paleta jest zmiękczona, przydymiona: zgaszony róż, odcienie tytoniu, matowe perły.
Akcesoria i dekoracje obejmują żyrandol z masy perłowej, nakrycie stołu pomalowane winoroślą i ważkami, figurki tancerzy i sportowców, pawie pióra.
W różnych krajach secesję nazywano na różne sposoby, np. w Niemczech Jugendstil, we Francji Fiendesieck, w Czechach i Austrii – Sotsesion, w Rosji – Art Nouveau.
Osobliwości: odmowa kątów prostych, dokładne piony i poziomy, imitacja form roślinnych, ozdobne wzory.
Dekoracją jest gięte drewno, gipsowy plastik, tapeta z częstymi kwiatowymi nadrukami.
Meble mają fantazyjne kontury; Typowe wyposażenie to sofy o płynnych, „kobiecych” formach, wiedeńskie krzesła, półki, zgrabne szafki.
Paleta jest zmiękczona, przydymiona: zgaszony róż, odcienie tytoniu, matowe perły.
Akcesoria i dekoracje obejmują żyrandol z masy perłowej, nakrycie stołu pomalowane winoroślą i ważkami, figurki tancerzy i sportowców, pawie pióra.
07
Avant-garde - dynamiczny i buntowniczy
Ze słownika wojskowego termin ten wszedł do sztuki w 1825 roku jako ogólna nazwa ruchów pionierskich.
Cechy stylu: zaawansowane i produkowane masowo materiały, jednoczęściowe wykończenia, kontrasty kolorów i faktur, brak półtonów.
Awangarda zawsze łamie schematy, dlatego zamiast ścian i drzwi buduje łuki i wybiegi, wyznaczając przestrzeń dużymi obiektami.
W skład mebli wchodzą wysuwane stoły, szafy i pufy o oryginalnym kształcie.
Kultowe elementy, takie jak krzesło Diamond, krzesło Panton i krzesło ZigZag, również podkreślają ten styl.
Paleta składa się z tonu bazowego i bloków radykalnej czerwieni, żółci, śliwki i ultramaryny.
Do tworzenia kompozycji i instalacji wykorzystywane są lampy i paski LED.
Akcesoria i dekoracje obejmują sztukę surrealistyczną lub abstrakcyjną oraz duże szklane wazony.
Cechy stylu: zaawansowane i produkowane masowo materiały, jednoczęściowe wykończenia, kontrasty kolorów i faktur, brak półtonów.
Awangarda zawsze łamie schematy, dlatego zamiast ścian i drzwi buduje łuki i wybiegi, wyznaczając przestrzeń dużymi obiektami.
W skład mebli wchodzą wysuwane stoły, szafy i pufy o oryginalnym kształcie.
Kultowe elementy, takie jak krzesło Diamond, krzesło Panton i krzesło ZigZag, również podkreślają ten styl.
Paleta składa się z tonu bazowego i bloków radykalnej czerwieni, żółci, śliwki i ultramaryny.
Do tworzenia kompozycji i instalacji wykorzystywane są lampy i paski LED.
Akcesoria i dekoracje obejmują sztukę surrealistyczną lub abstrakcyjną oraz duże szklane wazony.
08
Barok – teatralny i pompatyczny
Narodził się w XVI wieku na fali rozkwitu cywilizacji europejskiej, pojawienia się nowych tytułów, potwierdzenia etykiety i ceremonii.
Cechy zachwycające bogactwem, pasją, formami i kapitelami, kolumnami, misternymi wzorami.
Materiały są drogie i ekskluzywne: płyty kamienne, bejcowane drewno, gobeliny, sitodruk, tłoczony aksamit i monogramy. Sztukateria i obrazy zdobiące sufit „spływają” na ściany. Podłogi są parkietem lub marmurem.
W baroku nie ma przedmiotów trywialnych, każde dzieło jest dziełem sztuki. Wszędzie przewijane lustra, sofy z falistymi oparciami, rzeźbione, intarsjowane stoły, fotele na zwierzęcych nogach, komody ze „złotymi” okuciami.
Kolorystyka łączy w sobie czekoladę i róż, aksamitny błękit, biel, zieleń, odcienie Marsali i złocenia.
Żyrandol z mnóstwem kryształowych bibelotów i złoconymi kinkietami rozświetla atmosferę. Okna zasłaniają ciężkie, podwójne zasłony.
Amorki, psyche, wazony podłogowe, statuetki bohaterów w pełnych napięcia, dramatycznych pozach, porcelanowe dzbany, reprodukcje Caravaggia, Bruegla i Rubensa dopełniają obrazu.
Cechy zachwycające bogactwem, pasją, formami i kapitelami, kolumnami, misternymi wzorami.
Materiały są drogie i ekskluzywne: płyty kamienne, bejcowane drewno, gobeliny, sitodruk, tłoczony aksamit i monogramy. Sztukateria i obrazy zdobiące sufit „spływają” na ściany. Podłogi są parkietem lub marmurem.
W baroku nie ma przedmiotów trywialnych, każde dzieło jest dziełem sztuki. Wszędzie przewijane lustra, sofy z falistymi oparciami, rzeźbione, intarsjowane stoły, fotele na zwierzęcych nogach, komody ze „złotymi” okuciami.
Kolorystyka łączy w sobie czekoladę i róż, aksamitny błękit, biel, zieleń, odcienie Marsali i złocenia.
Żyrandol z mnóstwem kryształowych bibelotów i złoconymi kinkietami rozświetla atmosferę. Okna zasłaniają ciężkie, podwójne zasłony.
Amorki, psyche, wazony podłogowe, statuetki bohaterów w pełnych napięcia, dramatycznych pozach, porcelanowe dzbany, reprodukcje Caravaggia, Bruegla i Rubensa dopełniają obrazu.
09
Bauhaus – uproszczony i ergonomiczny
Powstał w 1919 roku jako konsekwencja szkoły Bauhaus, założonej przez niemieckiego architekta Gropiusa. Łączył niemiecką awangardę z doktryną funkcjonalizmu.
Cechy: geometryczność i rytm, minimalizm, dostępność budżetu, racjonalność.
Materiały: szkło, metal, zmiękczone drewnem i skórą.
Meble jasne, kwadratowe, prostokątne, okrągłe. Styl ten charakteryzują stoły transformatorowe, szafki modułowe i aluminiowe półki. Do kultowych dzieł należą krzesło Barcelona, krzesło Brno i szafa Josefa Pohla.
Paleta jest bogata, z jasnymi akcentami; tekstyliów jest niewiele, a akcesoriami są sprytnie rozmieszczone lampy i sprzęt AGD.
Cechy: geometryczność i rytm, minimalizm, dostępność budżetu, racjonalność.
Materiały: szkło, metal, zmiękczone drewnem i skórą.
Meble jasne, kwadratowe, prostokątne, okrągłe. Styl ten charakteryzują stoły transformatorowe, szafki modułowe i aluminiowe półki. Do kultowych dzieł należą krzesło Barcelona, krzesło Brno i szafa Josefa Pohla.
Paleta jest bogata, z jasnymi akcentami; tekstyliów jest niewiele, a akcesoriami są sprytnie rozmieszczone lampy i sprzęt AGD.
10
Belgijski – ekonomiczny i duchowy
Styl ten, znany również jako styl flamandzki, jest najbardziej znany z prac Axela Verwoerdta, projektanta z Belgii.
Jej szczególnymi cechami są umiar, upodobanie do naturalnych materiałów i faktur, harmonia pomiędzy elementami retro i współczesnymi oraz uniwersalność tkanin.
Materiały ekologiczne, drewno i jego modyfikacje, tynk, szkło, kamień.
Preferowane kolory to beż, biel, piasek, dym, błękit.
Sofy i krzesła z pokrowcami, patynowane komody i wiklinowe fotele wskazują na ten styl.
Akcesoria obejmują flamandzki żyrandol, lampy z kutego żelaza, kosze, warstwowe lniane obrusy.
Jej szczególnymi cechami są umiar, upodobanie do naturalnych materiałów i faktur, harmonia pomiędzy elementami retro i współczesnymi oraz uniwersalność tkanin.
Materiały ekologiczne, drewno i jego modyfikacje, tynk, szkło, kamień.
Preferowane kolory to beż, biel, piasek, dym, błękit.
Sofy i krzesła z pokrowcami, patynowane komody i wiklinowe fotele wskazują na ten styl.
Akcesoria obejmują flamandzki żyrandol, lampy z kutego żelaza, kosze, warstwowe lniane obrusy.
11
Biedermeier – skromny i sentymentalny
Powstał na początku XIX wieku jako reakcja obronna na strajki i strajkujących; uosabia pragnienie stabilności, prywatności
Cechy charakterystyczne: klasyczna kompozycja (meble wzdłuż ścian), doskonałe proporcje, integralność otoczenia, kameralna atmosfera.
Materiały są proste: deski, tynk, tapeta w paski.
Meble charakteryzują się wysoką jakością i nienagannym wykonaniem. Dominują stoły przesuwne, szafki do pisania, komody i hokery, które zamieniają się w schody.
Gama kolorów jest domowo ciepła, ale nie wzdęta, tekstylia są nieskomplikowane i praktyczne.
Ozdobę stanowią haftowane serwetki, skarbonki oraz figurki duszpasterzy.
Cechy charakterystyczne: klasyczna kompozycja (meble wzdłuż ścian), doskonałe proporcje, integralność otoczenia, kameralna atmosfera.
Materiały są proste: deski, tynk, tapeta w paski.
Meble charakteryzują się wysoką jakością i nienagannym wykonaniem. Dominują stoły przesuwne, szafki do pisania, komody i hokery, które zamieniają się w schody.
Gama kolorów jest domowo ciepła, ale nie wzdęta, tekstylia są nieskomplikowane i praktyczne.
Ozdobę stanowią haftowane serwetki, skarbonki oraz figurki duszpasterzy.
12
Bionika – wolny i ekologiczny
Znany również jako biotechnologia, to najnowszy styl wyłaniający się z łona nauki, który wprowadził wzorce żywej natury do produkcji przemysłowej.
Cechami charakterystycznymi są zakrzywione i łukowate linie, lustrzane faktury, symbioza surowców naturalnych i syntetycznych.
Materiały - gładkie drewno, elastyczny kamień, inteligentne szkło, ekoskóra.
Kolory są czyste i imitują pnie, niebo i liście.
Układ jest luźny, przegrody i meble mają strukturę plastra miodu, pory, korzenie, bąbelki. Oprawy oświetleniowe są kreatywne, wiele wbudowanych i ukrytych.
Wystrój to bujna zieleń, panele ze stabilizowanego mchu i „żywe” ściany roślinne.
Cechami charakterystycznymi są zakrzywione i łukowate linie, lustrzane faktury, symbioza surowców naturalnych i syntetycznych.
Materiały - gładkie drewno, elastyczny kamień, inteligentne szkło, ekoskóra.
Kolory są czyste i imitują pnie, niebo i liście.
Układ jest luźny, przegrody i meble mają strukturę plastra miodu, pory, korzenie, bąbelki. Oprawy oświetleniowe są kreatywne, wiele wbudowanych i ukrytych.
Wystrój to bujna zieleń, panele ze stabilizowanego mchu i „żywe” ściany roślinne.
13
Boho – charyzmatyczny i kolorowy
Styl wyewoluował z brytyjskiej mody ulicznej z mieszanką kolorowych cygańskich strojów, beztroskich wpływów hipisowskich i spontaniczności retro.
Charakteryzuje się motylią kolorystyką i dużą ilością tekstyliów. Wnętrze wypełnione jest kolorowymi poduszkami, pikowanymi narzutami, dywanikami z burpy i wielowarstwowymi tkaninami.
Charakterystycznymi detalami są rękodzieło decoupage i patchwork, obrazy „nierozpoznanych geniuszy”, świeczniki i pocztówki w stylu vintage.
Charakteryzuje się motylią kolorystyką i dużą ilością tekstyliów. Wnętrze wypełnione jest kolorowymi poduszkami, pikowanymi narzutami, dywanikami z burpy i wielowarstwowymi tkaninami.
Charakterystycznymi detalami są rękodzieło decoupage i patchwork, obrazy „nierozpoznanych geniuszy”, świeczniki i pocztówki w stylu vintage.
14
Brutalizm – surowy i prawdziwy
To także neobrutalizm, styl wywodzący się z nurtu architektonicznego modnego w połowie ubiegłego wieku.
Cechami charakterystycznymi są monumentalność, faktura, trwałość, obojętność na kolor i niuans.
Brutalizm wysuwa na pierwszy plan piękno surowców – odsłonięty mur, szorstki tynk, błyszczące szkło, goły metal.
Meble są duże, uporządkowane, na zasadniczych podporach. Jego kolor jest równy wykończeniu: brązowy, szary, matowa biel.
Okucia są elementarne w wykonaniu, wystrój prawie nie istnieje.
Cechami charakterystycznymi są monumentalność, faktura, trwałość, obojętność na kolor i niuans.
Brutalizm wysuwa na pierwszy plan piękno surowców – odsłonięty mur, szorstki tynk, błyszczące szkło, goły metal.
Meble są duże, uporządkowane, na zasadniczych podporach. Jego kolor jest równy wykończeniu: brązowy, szary, matowa biel.
Okucia są elementarne w wykonaniu, wystrój prawie nie istnieje.
15
Bungalow - bezpretensjonalny i prosty
Mówimy o stylu odpowiednim dla parterowych i kompaktowych domów typu bungalow. Amerykanie „skopiowali” wzór z bengalskich chat sprzed 200 lat.
Cechy projektu obejmują niekonwencjonalne wykończenia, odsłonięte belki stropowe, odsłonięty mur i uporządkowane detale.
Materiały obejmują lokalnie pozyskiwane drewno, fornir, tapety i płytki.
Meble są amerykańskie, w naturalnych kolorach: odcieniach drewna, kamienia i ziemi.
Przy wyborze akcesoriów preferowane są przedmioty wykonane ręcznie i ręcznie robione, takie jak donice, makramy, kosze i świeczniki.
Cechy projektu obejmują niekonwencjonalne wykończenia, odsłonięte belki stropowe, odsłonięty mur i uporządkowane detale.
Materiały obejmują lokalnie pozyskiwane drewno, fornir, tapety i płytki.
Meble są amerykańskie, w naturalnych kolorach: odcieniach drewna, kamienia i ziemi.
Przy wyborze akcesoriów preferowane są przedmioty wykonane ręcznie i ręcznie robione, takie jak donice, makramy, kosze i świeczniki.
16
Casual - swobodny i przytulny
Dziś słowem tym charakteryzuje się nie tylko swobodny, nieformalny ubiór, ale także podobny styl wnętrz.
Cechy: kreatywne podejście do organizacji przestrzeni, osobowość, mieszanka stylów, swoboda wizualna, połączenie przedmiotów vintage z przedmiotami zakupionymi w najbliższym supermarkecie.
Proste, geometryczne meble, łatwe w użyciu. Materiały, kolory i dodatki do wyboru według własnego gustu.
Cechy: kreatywne podejście do organizacji przestrzeni, osobowość, mieszanka stylów, swoboda wizualna, połączenie przedmiotów vintage z przedmiotami zakupionymi w najbliższym supermarkecie.
Proste, geometryczne meble, łatwe w użyciu. Materiały, kolory i dodatki do wyboru według własnego gustu.
17
Chalet - godny zaufania i zaciszny
Pojawiło się w XIX wieku, kiedy hodowcy bydła zaczęli budować „domy pasterskie” na zboczach Alp. W wewnętrznych przewodnikach nazywany jest także stylem szwajcarskim.
Cechy: stabilność, solidność, rustykalne wykończenie, bale lub listwy pod stożkowym sufitem, kominek, nieelegancki wystrój.
Dziki kamień, drewno wędzone, cegła i sztukaterie to standardowy asortyment materiałów do budowy domków letniskowych.
Paleta łączy w sobie odcienie drewna i kamienia.
Meble są drewniane, na solidnych i krótkich nóżkach. Wystarczą fotele lub krótka sofa przy kominku, proste półki, prosty rustykalny stół jadalny z krzesłami i łóżko typu futon.
Uroku dodają żyrandole z kutego żelaza i łańcuszków, wełniane dywany, kożuchy, poroża i trofea myśliwskie.
Cechy: stabilność, solidność, rustykalne wykończenie, bale lub listwy pod stożkowym sufitem, kominek, nieelegancki wystrój.
Dziki kamień, drewno wędzone, cegła i sztukaterie to standardowy asortyment materiałów do budowy domków letniskowych.
Paleta łączy w sobie odcienie drewna i kamienia.
Meble są drewniane, na solidnych i krótkich nóżkach. Wystarczą fotele lub krótka sofa przy kominku, proste półki, prosty rustykalny stół jadalny z krzesłami i łóżko typu futon.
Uroku dodają żyrandole z kutego żelaza i łańcuszków, wełniane dywany, kożuchy, poroża i trofea myśliwskie.
18
Chiński - skoncentrowany i głęboki
W Europie pojawił się w XVII wieku.
Cechy: feng shui, złagodzone kąty i linie, barwy narodowe, lakierowane meble, parawany i kraty w oknach.
Materiały obejmują kamień, sklejkę, bambus, rattan, jedwab, papier i ceramikę.
Na pierwszych pozycjach, oprócz czerni, pojawiają się odcienie ognia, cynobru i niebieskiego atramentu.
W skład mebli wchodzą niskie, rzeźbione i lakierowane stoły, szyfony, półki i leżaki.
W przypadku dodatków i dekoracji ważne jest, aby nie przesadzić. Wybieraj spośród mat z trzciny, porcelany, papierowych latarni, masek z opery syczuańskiej, figurek smoków, przykładów kaligrafii i tradycyjnej chińskiej sztuki krajobrazu.
Cechy: feng shui, złagodzone kąty i linie, barwy narodowe, lakierowane meble, parawany i kraty w oknach.
Materiały obejmują kamień, sklejkę, bambus, rattan, jedwab, papier i ceramikę.
Na pierwszych pozycjach, oprócz czerni, pojawiają się odcienie ognia, cynobru i niebieskiego atramentu.
W skład mebli wchodzą niskie, rzeźbione i lakierowane stoły, szyfony, półki i leżaki.
W przypadku dodatków i dekoracji ważne jest, aby nie przesadzić. Wybieraj spośród mat z trzciny, porcelany, papierowych latarni, masek z opery syczuańskiej, figurek smoków, przykładów kaligrafii i tradycyjnej chińskiej sztuki krajobrazu.
19
Chinoiserie - zawiły i iluzoryczny
Jest to nazwa gatunku stylistycznego powszechnego w XVIII wieku, u szczytu okresu rokoka, naśladującego średniowieczną sztukę chińską.
Charakterystyka: egzotyczna, elegancka, sielska, pseudohistoryczna.
Należy pamiętać, że pomiędzy kontynentami nie było sprawnego połączenia, dlatego rzemieślnicy wprowadzający do wnętrz „chinoiseries” musieli spekulować i wyobrażać sobie. Zatem chinoiserie to nie Chiny, ale ich reprezentacja, fantazja.
Do dziś sięga po ten gatunek, wprowadzając go do wnętrz klasycznych i nowoczesnych. Wystarczyłaby tapeta ozdobiona gałęziami sosny, bambusem, żurawiami i smokami, sitodrukiem, białym rzeźbionym pudełkiem i parą pseudochińskich waz.
Charakterystyka: egzotyczna, elegancka, sielska, pseudohistoryczna.
Należy pamiętać, że pomiędzy kontynentami nie było sprawnego połączenia, dlatego rzemieślnicy wprowadzający do wnętrz „chinoiseries” musieli spekulować i wyobrażać sobie. Zatem chinoiserie to nie Chiny, ale ich reprezentacja, fantazja.
Do dziś sięga po ten gatunek, wprowadzając go do wnętrz klasycznych i nowoczesnych. Wystarczyłaby tapeta ozdobiona gałęziami sosny, bambusem, żurawiami i smokami, sitodrukiem, białym rzeźbionym pudełkiem i parą pseudochińskich waz.
20
Klasyczny - elegancki i poprawny
Jest to „wyciąg” gatunków historycznych – starożytności, klasycyzmu, baroku, empiru i rokoka. Styl klasyczny najaktywniej kształtował się w XV-XX w.
Cechuje je niewątpliwa geometria, kompozycja, wyczucie proporcji oraz spokojna, zrównoważona paleta.
Materiały są naturalne i solidne, z przewagą drewna i kamienia.
Meble rozmieszczone są symetrycznie i proporcjonalnie wokół centralnego punktu, którym może być stół, sofa czy kominek. Fotele i lampy podłogowe ułożone są parami.
Scenariusz oświetlenia jest szczegółowy, z żyrandolem, kinkietami i lokalnymi lampami.
Dominują jasne kolory – biel, błękit, piasek, które przeplatają się ze stonowanym bordo, zielenią czy błękitem.
Dodatki i dekoracje są starannie dobierane, z umiarem: obrazy, zabytkowe zegary, wazony z kwiatami.
Cechuje je niewątpliwa geometria, kompozycja, wyczucie proporcji oraz spokojna, zrównoważona paleta.
Materiały są naturalne i solidne, z przewagą drewna i kamienia.
Meble rozmieszczone są symetrycznie i proporcjonalnie wokół centralnego punktu, którym może być stół, sofa czy kominek. Fotele i lampy podłogowe ułożone są parami.
Scenariusz oświetlenia jest szczegółowy, z żyrandolem, kinkietami i lokalnymi lampami.
Dominują jasne kolory – biel, błękit, piasek, które przeplatają się ze stonowanym bordo, zielenią czy błękitem.
Dodatki i dekoracje są starannie dobierane, z umiarem: obrazy, zabytkowe zegary, wazony z kwiatami.
21
Klasycyzm - wzorowy i logiczny
Pojawił się w sztuce XVII wieku jako odpowiedź na emocjonalność i wzniosłość wcześniejszych nurtów stylistycznych.
Cechy: powrót do dziedzictwa antycznego, porządek, przejrzystość, racjonalność.
Materiały: kamień naturalny, cenne i rzadkie drewno, drogie, grube tkaniny.
Meble wykonane są głównie z mahoniu, o miękkich i płynnych liniach, zaznaczonych płaszczyznami, intarsjami, medalionami, intarsjami z brązu i porcelany.
Przedmioty kultowe - komody, biurka, komody, zgrabne toaletki, sofy z lekkimi zaokrągleniami, teleskopy.
Delikatne kolory – fiołek, pistacja, lapis lazuli, wanilia – dodają nastroju i „powietrza”.
Oświetlenie powierzono wolumetrycznemu żyrandolowi z kryształowego lub przezroczystego szkła, kinkietom.
Akcesoria i dekoracje obejmują taftę, brokatowe lub żakardowe draperie, wazony podłogowe, intarsje z masy perłowej i rzeźby w stylu antycznym.
Cechy: powrót do dziedzictwa antycznego, porządek, przejrzystość, racjonalność.
Materiały: kamień naturalny, cenne i rzadkie drewno, drogie, grube tkaniny.
Meble wykonane są głównie z mahoniu, o miękkich i płynnych liniach, zaznaczonych płaszczyznami, intarsjami, medalionami, intarsjami z brązu i porcelany.
Przedmioty kultowe - komody, biurka, komody, zgrabne toaletki, sofy z lekkimi zaokrągleniami, teleskopy.
Delikatne kolory – fiołek, pistacja, lapis lazuli, wanilia – dodają nastroju i „powietrza”.
Oświetlenie powierzono wolumetrycznemu żyrandolowi z kryształowego lub przezroczystego szkła, kinkietom.
Akcesoria i dekoracje obejmują taftę, brokatowe lub żakardowe draperie, wazony podłogowe, intarsje z masy perłowej i rzeźby w stylu antycznym.
22
Kolonialny - wygodny i uniwersalny
Ewoluował wraz z ekspansją wielu kolonii brytyjskich. Emigranci przywieźli do obcego kraju własne meble i rutynę, ale adaptując się do nowych warunków, przejęli lokalne zwyczaje, co znalazło odzwierciedlenie we wnętrzach. W ten sam sposób ukształtował się francuski styl kolonialny i styl hiszpański.
Cechy: naturalne surowce i klasyka w bazie, lokalny etnokoloryzm, niuanse indyjskie, afrykańskie, azjatyckie.
Meble i dodatki to mieszanka ściśle europejskich elementów z lokalnymi skrzyniami, wiklinowymi krzesłami, naczyniami i dekoracjami.
Cechy: naturalne surowce i klasyka w bazie, lokalny etnokoloryzm, niuanse indyjskie, afrykańskie, azjatyckie.
Meble i dodatki to mieszanka ściśle europejskich elementów z lokalnymi skrzyniami, wiklinowymi krzesłami, naczyniami i dekoracjami.
23
Konserwatyzm - stabilny i solidny
Przywiązanie do wartości społecznych, oddanie rodzinie znajduje odzwierciedlenie w stylu, który pojawił się w Anglii w okresie Restauracji Stuartów.
Charakterystyka: materiały, techniki i aktualne rzeczy.
Ściany, sufit i podłoga są trwałe, pokryte tynkiem, boazerią i parkietem.
Meble są klasyczne, odziedziczone lub dokładnie takie, jak używane w przeszłości.
Oświetlenie, dodatki i wystrój również są staromodne: żyrandol ze szklanymi narożnikami, lampy stołowe i podłogowe, lustra, wełniany dywan, obrazy i portrety przodków.
Asortyment jest przytulny i rozmyty: odcienie brązu, bieli i szarości.
Charakterystyka: materiały, techniki i aktualne rzeczy.
Ściany, sufit i podłoga są trwałe, pokryte tynkiem, boazerią i parkietem.
Meble są klasyczne, odziedziczone lub dokładnie takie, jak używane w przeszłości.
Oświetlenie, dodatki i wystrój również są staromodne: żyrandol ze szklanymi narożnikami, lampy stołowe i podłogowe, lustra, wełniany dywan, obrazy i portrety przodków.
Asortyment jest przytulny i rozmyty: odcienie brązu, bieli i szarości.
24
Konstruktywizm – proletariacki i prosty
To popularny w latach 20. i 30. styl awangardowy, charakterystyczny dla gigantycznych konstrukcji sowieckich – pałaców pracy, klubów robotniczych, kuchni fabrycznych.
Cechy: monolityka, surowe linie, prostokątne formy, utylitaryzm, deficyt koloru i zdobnictwa.
Materiały są przemysłowe, produkowane masowo i bardzo trwałe.
Meble z niezbędnymi rzeczami: krzesło, rozkładany stół z lustrzanymi drzwiami, szafa, łóżko, półka.
Kolory podstawowe to szary, biały, brązowy, niebieski i zielony.
Możliwe dodatki to reflektory w postaci żyrandola, zegara ściennego, plakatu, kwiatów w butelce zamiast wazonu.
Cechy: monolityka, surowe linie, prostokątne formy, utylitaryzm, deficyt koloru i zdobnictwa.
Materiały są przemysłowe, produkowane masowo i bardzo trwałe.
Meble z niezbędnymi rzeczami: krzesło, rozkładany stół z lustrzanymi drzwiami, szafa, łóżko, półka.
Kolory podstawowe to szary, biały, brązowy, niebieski i zielony.
Możliwe dodatki to reflektory w postaci żyrandola, zegara ściennego, plakatu, kwiatów w butelce zamiast wazonu.
25
Współczesny – dyskretny i rozsądny
Trend ten ukształtował się w połowie XX wieku na osiedlach mieszkaniowych i wieżowcach, w których mieszkali mieszkańcy miast o średnich dochodach. Wyposażenia tych mieszkań nie zmieniano radykalnie, lecz uzupełniano w miarę potrzeb poprzez dokupowanie dodatkowych elementów.
Jego szczególnymi cechami są: praktyczność, budżet, kompromis pomiędzy starym i nowym.
Dostępne w danym czasie popularne materiały wykończeniowe i oprawy oświetleniowe.
Meble: szafki wiszące, sofa lub tahta, zestaw do salonu, szafka kuchenna.
Bardzo dyskretne i relaksujące kolory.
Dodatki i dekoracje - dywan, reprodukcje, jeden lub dwa wazony, zdjęcia, zieleń.
Jego szczególnymi cechami są: praktyczność, budżet, kompromis pomiędzy starym i nowym.
Dostępne w danym czasie popularne materiały wykończeniowe i oprawy oświetleniowe.
Meble: szafki wiszące, sofa lub tahta, zestaw do salonu, szafka kuchenna.
Bardzo dyskretne i relaksujące kolory.
Dodatki i dekoracje - dywan, reprodukcje, jeden lub dwa wazony, zdjęcia, zieleń.
26
Country - niewyszukany i autentyczny
Jego prototypem jest amerykańskie wnętrze country.
W latach 70. projektowanie wiejskie zyskało międzynarodowe uznanie i zostało podzielone na nurty narodowe: angielski, rosyjski, skandynawski, wiejski francuski.
Cechy: bliskość natury, rustykalna szorstkość, ładny, uroczy wygląd.
Materiały są naturalne, typowe dla tego obszaru.
Meble są solidne, zazwyczaj nie nowe, z historią: gościnny stół do jadalni, bujane fotele „dziadka”, wygodne kanapy.
Dużo tkanin: zasłony, obrusy, poduszki, bieżniki z niedrogich materiałów.
Na pierwszy plan wysuwają się drewno i biel, a także odcienie pastelowe.
Wystrój jest bezpretensjonalny, ale różnorodny: kute żelazo, hafty, kosze, lampy oliwne, kowbojski kapelusz na ścianie czy koło wozu.
W latach 70. projektowanie wiejskie zyskało międzynarodowe uznanie i zostało podzielone na nurty narodowe: angielski, rosyjski, skandynawski, wiejski francuski.
Cechy: bliskość natury, rustykalna szorstkość, ładny, uroczy wygląd.
Materiały są naturalne, typowe dla tego obszaru.
Meble są solidne, zazwyczaj nie nowe, z historią: gościnny stół do jadalni, bujane fotele „dziadka”, wygodne kanapy.
Dużo tkanin: zasłony, obrusy, poduszki, bieżniki z niedrogich materiałów.
Na pierwszy plan wysuwają się drewno i biel, a także odcienie pastelowe.
Wystrój jest bezpretensjonalny, ale różnorodny: kute żelazo, hafty, kosze, lampy oliwne, kowbojski kapelusz na ścianie czy koło wozu.
27
Dekonstruktywizm - asertywny i ostry
Styl, który do wnętrz zawitał z architektury lat 80-tych.
Cechy: sprzeczność formy i treści, zniekształcona przestrzeń, asymetria, minimalizm.
Materiały - beton, tynk, szkło hartowane, metale, sztuczny kamień.
Paleta jest bezosobowa: odcienie szarości, bieli i brązu.
Meble składają się z formalnie odrębnych elementów; sofy, stoły i pufy o nietypowych, wielokątnych kształtach. Przestrzeń jest „przełamana” poprzez łuki, rombowe, „wygięte” otwory i nisze. Żyrandole zastępowane są projektorami i paskami LED.
Wystrój jest lakoniczny: niekonwencjonalne oprawy oświetleniowe, obrazy i rzeźby z aktualnych gatunków.
Cechy: sprzeczność formy i treści, zniekształcona przestrzeń, asymetria, minimalizm.
Materiały - beton, tynk, szkło hartowane, metale, sztuczny kamień.
Paleta jest bezosobowa: odcienie szarości, bieli i brązu.
Meble składają się z formalnie odrębnych elementów; sofy, stoły i pufy o nietypowych, wielokątnych kształtach. Przestrzeń jest „przełamana” poprzez łuki, rombowe, „wygięte” otwory i nisze. Żyrandole zastępowane są projektorami i paskami LED.
Wystrój jest lakoniczny: niekonwencjonalne oprawy oświetleniowe, obrazy i rzeźby z aktualnych gatunków.
28
Disco - energetyczny i optymistyczny
Tak nazywają się sposoby i triki dekoratorskie, które nadają domowi dyskotekowy blask rodem z lat 70-tych.
Charakteryzuje się migoczącymi kolorami, neonami, połyskującymi tkaninami.
Meble - sofy, fotele, kraty wykonane z polerowanego drewna na wydłużonych nogach.
Paleta opiera się na czerni lub bieli, przełamanej jasnymi, kwaśnymi plamami.
Wystrój stanowią portrety kultowych piosenkarzy pop, lustrzane kule, płyty gramofonowe i znaki zodiaku.
Charakteryzuje się migoczącymi kolorami, neonami, połyskującymi tkaninami.
Meble - sofy, fotele, kraty wykonane z polerowanego drewna na wydłużonych nogach.
Paleta opiera się na czerni lub bieli, przełamanej jasnymi, kwaśnymi plamami.
Wystrój stanowią portrety kultowych piosenkarzy pop, lustrzane kule, płyty gramofonowe i znaki zodiaku.
29
Holenderski – prowincjonalny i szczery
Jeśli dopada Cię smutek, nie musisz spieszyć się do Amsterdamu. Relaksujące holenderskie wnętrze sprawi, że wszystko będzie lepsze.
Cechy charakterystyczne: naturalne surowce, ciepłe kolory, sklepione sufity, przytulna i domowa atmosfera.
Głównymi materiałami są czerwona cegła, ciemne drewno i tynk kamienny.
Meble są rustykalne, ale z zakrzywionymi nogami. Kultowe przedmioty to szafka na porcelanę i biały holenderski piekarnik.
Wyrazistość i szczegółowość zapewniają żywe rośliny, ceramika, ręcznie wykonane hafty, patchworkowe dywaniki i dziane warkocze.
Kolory obejmują odcienie orzecha, kremu, beżu, błękitu, ochry i awokado.
Cechy charakterystyczne: naturalne surowce, ciepłe kolory, sklepione sufity, przytulna i domowa atmosfera.
Głównymi materiałami są czerwona cegła, ciemne drewno i tynk kamienny.
Meble są rustykalne, ale z zakrzywionymi nogami. Kultowe przedmioty to szafka na porcelanę i biały holenderski piekarnik.
Wyrazistość i szczegółowość zapewniają żywe rośliny, ceramika, ręcznie wykonane hafty, patchworkowe dywaniki i dziane warkocze.
Kolory obejmują odcienie orzecha, kremu, beżu, błękitu, ochry i awokado.
30
Eklektyczny – zagmatwany i odważny
„Nasiona” eklektyzmu kiełkowały już dawno temu: już w budownictwie romańskim i gotyckim łączono lokalne, ludowe „pismo” z wyrafinowanymi technikami przejętymi od starożytnych architektów. Uważa się jednak, że styl eklektyczny rozwinął się w pierwszej połowie XIX wieku.
Osobliwością eklektyzmu jest przede wszystkim historyzm, mieszanina epok. Różnica od fuzji polega na tym, że eklektyzm grupuje obiekty nie subiektywnie i przypadkowo, ale na podstawie podobieństwa. Na przykład według koloru, materiału, tekstury.
Surowcem może być wszystko, jednak sufity i ściany muszą być neutralne, bo to jest rama, tło do dalszych eksperymentów z przedmiotami i kolorem.
Meble należą do różnych stylów, jednak współgrają ze sobą odcieniami czy fakturami tapicerki. Wystrój również kieruje się tą zasadą: akcesoria i detale są pod pewnymi względami podobne, ale zupełnie inne.
Osobliwością eklektyzmu jest przede wszystkim historyzm, mieszanina epok. Różnica od fuzji polega na tym, że eklektyzm grupuje obiekty nie subiektywnie i przypadkowo, ale na podstawie podobieństwa. Na przykład według koloru, materiału, tekstury.
Surowcem może być wszystko, jednak sufity i ściany muszą być neutralne, bo to jest rama, tło do dalszych eksperymentów z przedmiotami i kolorem.
Meble należą do różnych stylów, jednak współgrają ze sobą odcieniami czy fakturami tapicerki. Wystrój również kieruje się tą zasadą: akcesoria i detale są pod pewnymi względami podobne, ale zupełnie inne.
31
Ekologiczny - spokojny i wszechstronny
Ekodesign stał się modny pod koniec XX wieku, kiedy mieszkańcom megapolis znudziły się szalone rytmy i urbanistyka, tęskniąc za odległą naturą.
Cechy: naturalne surowce, szacunek dla fauny, który wyraża się brakiem prawdziwej skóry i futra, „żywy” wystrój.
Ten styl obejmuje drewno, kamień, wypalaną glinę, len, tkaniny bawełniane, winorośl i konopie.
Wyposażenie nawiązuje do skandynawskiego; meble są solidne i wiklinowe, z naciskiem na naturalne faktury.
Oprawy charakteryzują się dyskrecją, ponieważ dużą wagę przywiązuje się do światła dziennego. Wpada przez duże okna zasłonięte żaluzjami lub lekkimi, naturalnymi tkaninami.
W palecie dominują biel, beż i zieleń.
Akcesoria i dekoracje obejmują zielone maty trawnikowe, wieszaki z drewna wyrzuconego na brzeg, dekoracyjne fontanny, bambusowe zasłony, panele z sukulentami i floraria.
Cechy: naturalne surowce, szacunek dla fauny, który wyraża się brakiem prawdziwej skóry i futra, „żywy” wystrój.
Ten styl obejmuje drewno, kamień, wypalaną glinę, len, tkaniny bawełniane, winorośl i konopie.
Wyposażenie nawiązuje do skandynawskiego; meble są solidne i wiklinowe, z naciskiem na naturalne faktury.
Oprawy charakteryzują się dyskrecją, ponieważ dużą wagę przywiązuje się do światła dziennego. Wpada przez duże okna zasłonięte żaluzjami lub lekkimi, naturalnymi tkaninami.
W palecie dominują biel, beż i zieleń.
Akcesoria i dekoracje obejmują zielone maty trawnikowe, wieszaki z drewna wyrzuconego na brzeg, dekoracyjne fontanny, bambusowe zasłony, panele z sukulentami i floraria.
32
Egipski – tajemniczy i symboliczny
Większość z nas nie ma pojęcia, jakie dekoracje wykorzystywano w pałacach faraonów. Styl ten jest zatem swego rodzaju chwytem, który tworzy tajemniczy, ezoteryczny klimat nawiązujący do starożytnego Egiptu.
Funkcje, zasoby i akcesoria:
płytki ceramiczne, majolika, freski;
biały, czerwony, brązowy, czerwony, niebieski, turkusowy;
Druki hieroglificzne, tkaniny „zwierzęce”;
Elementy hebanowe;
lampy w postaci latarek;
figurki kotów, skarabeuszy i sfinksów;
palmy w wannach.
Funkcje, zasoby i akcesoria:
płytki ceramiczne, majolika, freski;
biały, czerwony, brązowy, czerwony, niebieski, turkusowy;
Druki hieroglificzne, tkaniny „zwierzęce”;
Elementy hebanowe;
lampy w postaci latarek;
figurki kotów, skarabeuszy i sfinksów;
palmy w wannach.
33
Angielski - szanowany i wyrafinowany
Styl angielski to zespół metod zdobniczych charakterystycznych dla Wielkiej Brytanii w okresie od królowej Anny do królowej Wiktorii.
Cechami charakterystycznymi są konserwatyzm, dostojeństwo, szlachetne drewno, kominek, gęste wyposażenie.
Gamma jest wyciszona: kawowa, matowa czerwień, zieleń mchu, trochę bieli. Nadruki to paski, krata w kratę, paisley, grube wzory kwiatowe.
Styl jest wystawny i jest dużo mebli. Kultowe elementy - sofa Chesterfield, sekretarka, krzesło kominkowe, regał, stolik do herbaty, kredens, drewniany zegar ścienny/podłogowy.
Wnętrze oświetla żyrandol z ramą z brązu lub mosiądzu.
Atmosferę dopełniają srebro, brąz i porcelana oraz tradycyjne obrazy. A także ciekawostki z „kolonii”: mauretańska skrzynia, indyjska fajka wodna, koralowiec z tropików.
Cechami charakterystycznymi są konserwatyzm, dostojeństwo, szlachetne drewno, kominek, gęste wyposażenie.
Gamma jest wyciszona: kawowa, matowa czerwień, zieleń mchu, trochę bieli. Nadruki to paski, krata w kratę, paisley, grube wzory kwiatowe.
Styl jest wystawny i jest dużo mebli. Kultowe elementy - sofa Chesterfield, sekretarka, krzesło kominkowe, regał, stolik do herbaty, kredens, drewniany zegar ścienny/podłogowy.
Wnętrze oświetla żyrandol z ramą z brązu lub mosiądzu.
Atmosferę dopełniają srebro, brąz i porcelana oraz tradycyjne obrazy. A także ciekawostki z „kolonii”: mauretańska skrzynia, indyjska fajka wodna, koralowiec z tropików.
34
Etniczny – rodzimy i autentyczny
„Mówi” wieloma językami, bo każdy kontynent i region ma swoje kolory, tradycje i metody. Zatem pochodzenie etniczne jest pojęciem zbiorowym.
Wnętrza etniczne to na przykład styl orientalny, indyjski, chiński czy meksykański.
W artykułach o designie pojawiają się także wnętrza hiszpańskie, portugalskie, francuskie, norweskie, irlandzkie, hawajskie, indonezyjskie, latynoamerykańskie, rosyjskie (à la russe) oraz styl polskiej czy rosyjskiej wsi. Nie ma sensu ich wyliczać: tyle jest grup etnicznych, ile stylów!
Wnętrza etniczne to na przykład styl orientalny, indyjski, chiński czy meksykański.
W artykułach o designie pojawiają się także wnętrza hiszpańskie, portugalskie, francuskie, norweskie, irlandzkie, hawajskie, indonezyjskie, latynoamerykańskie, rosyjskie (à la russe) oraz styl polskiej czy rosyjskiej wsi. Nie ma sensu ich wyliczać: tyle jest grup etnicznych, ile stylów!
36
Funkcjonalizm – utylitarny i logiczny
Postępowy nurt w architekturze i wzornictwie, zwany funkcjonalizmem, oddzielił się od konstruktywizmu na początku XX wieku.
Cechy charakterystyczne: ścisła zgodność konstrukcji i wyglądu obiektu z jego przeznaczeniem, prostota, całość, minimum przegród i drzwi wewnętrznych, niechęć do zdobnictwa.
Materiały są industrialne, w duchu socrealizmu: beton i żelbeton, cegła, wielkoformatowe panele drewniane, szkło.
Paleta jest obojętna: odcienie szarości, bieli i matowej żółci.
Meble są eleganckie, ergonomiczne i zdejmowane. Kultowymi elementami są przekształcające się fotele, regały i stoły na kółkach.
Wystrojem będą lampy LED, plakaty dodające koloru, duże rośliny doniczkowe.
Cechy charakterystyczne: ścisła zgodność konstrukcji i wyglądu obiektu z jego przeznaczeniem, prostota, całość, minimum przegród i drzwi wewnętrznych, niechęć do zdobnictwa.
Materiały są industrialne, w duchu socrealizmu: beton i żelbeton, cegła, wielkoformatowe panele drewniane, szkło.
Paleta jest obojętna: odcienie szarości, bieli i matowej żółci.
Meble są eleganckie, ergonomiczne i zdejmowane. Kultowymi elementami są przekształcające się fotele, regały i stoły na kółkach.
Wystrojem będą lampy LED, plakaty dodające koloru, duże rośliny doniczkowe.
37
Fuzja - paradoksalny i zrelaksowany
Fuzja oznacza „połączenie”. W projektowaniu ten styl, łączący nielogiczność, pojawił się w latach 80. na Filipinach.
Jego osobliwością jest niezwykłość współpracy kultur i epok, próby sprowadzenia do jednego mianownika orientalnej harmonii i europejskiego pragmatyzmu.
Materiały wszelkiego rodzaju.
Wyposażenie jest mieszane, uwzględniające zarówno tradycję, jak i modę. Oznacza to, że staromodna komoda lub skrzypiący fotel bujany można ustawić obok ultranowoczesnego szklanego stołu. Wystarczy chęć i… poczucie proporcji.
Paleta jest nieograniczona, z akcesoriami i dekoracjami do wyboru, od elementów retro po etniczne pamiątki.
Jego osobliwością jest niezwykłość współpracy kultur i epok, próby sprowadzenia do jednego mianownika orientalnej harmonii i europejskiego pragmatyzmu.
Materiały wszelkiego rodzaju.
Wyposażenie jest mieszane, uwzględniające zarówno tradycję, jak i modę. Oznacza to, że staromodna komoda lub skrzypiący fotel bujany można ustawić obok ultranowoczesnego szklanego stołu. Wystarczy chęć i… poczucie proporcji.
Paleta jest nieograniczona, z akcesoriami i dekoracjami do wyboru, od elementów retro po etniczne pamiątki.
38
Futuryzm - kosmiczny i utopijny
Kolejne pozdrowienia z burzliwych lat 20. Styl ten na jakiś czas zniknął z pola widzenia, jednak pod koniec XX wieku powrócił jako neofuturyzm.
Cechy: linie, formy, kolory i techniki przekazujące ruch i prędkość; abstrakcja, kosmizm.
Materiały są nowe, o gładkiej, wypolerowanej, szklistej fakturze. Istnieją różne kompozyty, masy plastyczne, włókno szklane.
Drzwi wyglądają jak włazy statków kosmicznych, okna wyglądają jak iluminatory.
Meble są modułowe, z pływającymi, zakrzywionymi liniami. Obiekty kultowe - „krzesła astronautów”, łóżka kapsułowe, półki jedna w drugą, ekspozytory, monitory.
W ofercie szarość, biel, błękit, fiolet, błękit z neonową, fluorescencyjną poświatą.
Akcesoria i dekoracje obejmują lampki batyskafowe, paski LED, zdjęcia księżycowych krajobrazów, modele łazików marsjańskich.
Cechy: linie, formy, kolory i techniki przekazujące ruch i prędkość; abstrakcja, kosmizm.
Materiały są nowe, o gładkiej, wypolerowanej, szklistej fakturze. Istnieją różne kompozyty, masy plastyczne, włókno szklane.
Drzwi wyglądają jak włazy statków kosmicznych, okna wyglądają jak iluminatory.
Meble są modułowe, z pływającymi, zakrzywionymi liniami. Obiekty kultowe - „krzesła astronautów”, łóżka kapsułowe, półki jedna w drugą, ekspozytory, monitory.
W ofercie szarość, biel, błękit, fiolet, błękit z neonową, fluorescencyjną poświatą.
Akcesoria i dekoracje obejmują lampki batyskafowe, paski LED, zdjęcia księżycowych krajobrazów, modele łazików marsjańskich.
39
Styl Jerzego I, prymitywny i synkretyczny
Styl ten obejmował pierwsze panowanie dynastii hanowerskiej od 1714 do 1811 roku.
Za Jerzego I, który ledwo znał angielski, nastąpiła rewolucja estetyczna: niemieckie, holenderskie „cytaty” pojawiły się we wnętrzach w okresie kształtowania się stylu rokoko.
Cechy stylu: mieszanka klasycyzmu i rokoka, listwy, drewniane fryzy i gzymsy, rzeźbione okiennice, ramy i ozdoby na ścianach.
Charakterystycznymi materiałami są mahoń, lakier, marmur, terakota, aksamit, adamaszek i gobeliny meblowe.
Meble składają się z pełnych zestawów meblowych. Do kultowych dzieł zaliczają się komody, krzesła gabinetowe Chippendale i Hepplewhite oraz fotele Sheraton.
Kolory są matowe, flegmatyczne: brąz, groszek, beż, taupe.
Dopuszczalne akcesoria to nie tylko obrazy, lustra i lampy przypominające żyrandole, ale także szklane latarnie, chińska porcelana i wachlarze.
Za Jerzego I, który ledwo znał angielski, nastąpiła rewolucja estetyczna: niemieckie, holenderskie „cytaty” pojawiły się we wnętrzach w okresie kształtowania się stylu rokoko.
Cechy stylu: mieszanka klasycyzmu i rokoka, listwy, drewniane fryzy i gzymsy, rzeźbione okiennice, ramy i ozdoby na ścianach.
Charakterystycznymi materiałami są mahoń, lakier, marmur, terakota, aksamit, adamaszek i gobeliny meblowe.
Meble składają się z pełnych zestawów meblowych. Do kultowych dzieł zaliczają się komody, krzesła gabinetowe Chippendale i Hepplewhite oraz fotele Sheraton.
Kolory są matowe, flegmatyczne: brąz, groszek, beż, taupe.
Dopuszczalne akcesoria to nie tylko obrazy, lustra i lampy przypominające żyrandole, ale także szklane latarnie, chińska porcelana i wachlarze.
40
Niemiecki - skrupulatny i schludny
Powstał w latach 30-tych jako przeciwwaga dla modnego wówczas stylu pseudohistorycznego starożytnych Niemiec, a także alternatywa dla biedermeieru.
Cechy: mniej ścian, więcej przestrzeni, wyrazistość, przeciwieństwo jasnych ścian i ciemnych podłóg, podium, miękkie linie.
We wnętrzu zastosowano dużo drewna (w tym belki stropowe), zastosowano gładki tynk i tapetę.
W porównaniu z biedermeierem mebli jest mniej, są prostsze w wyglądzie, lżejsze i bardziej praktyczne. Skupiono się na funkcjonalności, z poczuciem minimalizmu. Podstawą mebli są długie sofy, fotele z półokrągłymi oparciami, kompaktowe stoły i stoliki nocne.
Paleta opiera się na kolorach i odcieniach bieli, czekolady, terakoty, orzecha, brązu, szarości i wanilii.
Dodatkami są małe lampki, zegary ścienne, rośliny doniczkowe, pejzaże i portrety w powściągliwej palecie.
Cechy: mniej ścian, więcej przestrzeni, wyrazistość, przeciwieństwo jasnych ścian i ciemnych podłóg, podium, miękkie linie.
We wnętrzu zastosowano dużo drewna (w tym belki stropowe), zastosowano gładki tynk i tapetę.
W porównaniu z biedermeierem mebli jest mniej, są prostsze w wyglądzie, lżejsze i bardziej praktyczne. Skupiono się na funkcjonalności, z poczuciem minimalizmu. Podstawą mebli są długie sofy, fotele z półokrągłymi oparciami, kompaktowe stoły i stoliki nocne.
Paleta opiera się na kolorach i odcieniach bieli, czekolady, terakoty, orzecha, brązu, szarości i wanilii.
Dodatkami są małe lampki, zegary ścienne, rośliny doniczkowe, pejzaże i portrety w powściągliwej palecie.
41
Grecki – dostojny i ognisty
Jeden z kierunków etno; wzór nawiązujący do Hellady, kultury greckiej.
Cechy: symetria, pseudokolumny, ozdobne łuki, bagietki, pilastry, motywy mitologiczne i olimpijskie, mozaiki.
Materiały: tynk, bielony, deski z matą ceramiczną.
Meble są lekkie, o gładkich konturach, z fragmentami kutego żelaza. Polecamy niskie sofy imitujące łódki, pufy i stoliki boczne ozdobione zabytkowymi kapitelami, ławki bez oparcia.
Paleta jest przejrzysta i promienna: biel, perła, błękit, terakota, złoto.
Dodatki: lampy, figurki najad i centaurów, dzbanki z wąskimi, wysokimi szyjami, popiersia filozofów greckich.
Cechy: symetria, pseudokolumny, ozdobne łuki, bagietki, pilastry, motywy mitologiczne i olimpijskie, mozaiki.
Materiały: tynk, bielony, deski z matą ceramiczną.
Meble są lekkie, o gładkich konturach, z fragmentami kutego żelaza. Polecamy niskie sofy imitujące łódki, pufy i stoliki boczne ozdobione zabytkowymi kapitelami, ławki bez oparcia.
Paleta jest przejrzysta i promienna: biel, perła, błękit, terakota, złoto.
Dodatki: lampy, figurki najad i centaurów, dzbanki z wąskimi, wysokimi szyjami, popiersia filozofów greckich.
42
Grunge – krzykliwy i niechlujny
Modę w XIX wieku „zasiał” francuski establishment, który spieszył się z zakupem podmiejskich mieszkań. Albo nie każdemu starczyło pieniędzy na remont, albo bogaczom bardzo brakowało autentyczności, a nowe wnętrze zostało niemalże niedokończone.
Elementy grunge obejmują ściany rozebrane do cegieł lub pospiesznie pomalowane, belki stropowe i minimalnie ciosane kamienie lub podłogi z promenady.
Meble w stylu vintage lub standardowe, lekkie i praktyczne, z elementami rzeczywiście zużytymi lub sztucznie postarzanymi.
Paleta jest naturalna i kontynuuje kolorystykę tynku, kamienia i bielonego drewna.
Ozdobami są książki, przytulne dywaniki i zdjęcia.
Elementy grunge obejmują ściany rozebrane do cegieł lub pospiesznie pomalowane, belki stropowe i minimalnie ciosane kamienie lub podłogi z promenady.
Meble w stylu vintage lub standardowe, lekkie i praktyczne, z elementami rzeczywiście zużytymi lub sztucznie postarzanymi.
Paleta jest naturalna i kontynuuje kolorystykę tynku, kamienia i bielonego drewna.
Ozdobami są książki, przytulne dywaniki i zdjęcia.
43
Gotyk - uroczysty i monumentalny
Może Cię to zdziwi, ale gotycki styl wnętrz powstał nie w średniowieczu, ale w XIX wieku. Wcześniej, od XII do XVI wieku, styl gotycki panował jedynie w architekturze, ratuszach i świątyniach.
Cechy: ostrołukowe łuki, witraże, nastrojowa paleta, nuta mistycyzmu i religijności.
Materiały: kamień, ciężkie drewno, kolorowe szkło, skóra i futro, aksamit.
Spartańskie wyposażenie: komody, masywne ławy, wysokie kredensy, fotele z pustymi oparciami i takimi samymi podłokietnikami, łóżka ze słupkami i baldachimami, rzeźbione komody z dużą ilością „tajnych” szuflad, skrzynie tapicerowane skórą.
Kolory są ciemne, a nawet trochę odstraszające: odcienie bejcowanego drewna, czerń, krwista czerwień i matowa żółć. Światło jest rozmyte, jego źródła ukryte są za witrażami.
Akcesoria obejmują żyrandole z brązu i mosiądzu, drewniane madonny, krucyfiksy, kielichy i naczynia, które przywołują eksperymenty alchemików.
Cechy: ostrołukowe łuki, witraże, nastrojowa paleta, nuta mistycyzmu i religijności.
Materiały: kamień, ciężkie drewno, kolorowe szkło, skóra i futro, aksamit.
Spartańskie wyposażenie: komody, masywne ławy, wysokie kredensy, fotele z pustymi oparciami i takimi samymi podłokietnikami, łóżka ze słupkami i baldachimami, rzeźbione komody z dużą ilością „tajnych” szuflad, skrzynie tapicerowane skórą.
Kolory są ciemne, a nawet trochę odstraszające: odcienie bejcowanego drewna, czerń, krwista czerwień i matowa żółć. Światło jest rozmyte, jego źródła ukryte są za witrażami.
Akcesoria obejmują żyrandole z brązu i mosiądzu, drewniane madonny, krucyfiksy, kielichy i naczynia, które przywołują eksperymenty alchemików.
44
Gżel - naiwny i przyjazny
Jest to styl zdobniczy i zdobniczy zbliżony do ludowego, staroruskiego.
Cechy charakterystyczne: przewaga kolorów śnieżnobiałego, kobaltowego i chabrowego.
Materiały obejmują jasne drewno, płytki ceramiczne, płytki, len i perkal. Tekstury mają wysoki połysk i przypominają gliniane naczynia.
Bogactwo niebiesko-białej zastawy stołowej, będącej symbolem stylu, rozcieńcza się świecznikami z kutego żelaza, haftowanymi ręcznikami i przyborami prababciowymi - błystkami, grillami i żeliwnymi żelazkami.
Cechy charakterystyczne: przewaga kolorów śnieżnobiałego, kobaltowego i chabrowego.
Materiały obejmują jasne drewno, płytki ceramiczne, płytki, len i perkal. Tekstury mają wysoki połysk i przypominają gliniane naczynia.
Bogactwo niebiesko-białej zastawy stołowej, będącej symbolem stylu, rozcieńcza się świecznikami z kutego żelaza, haftowanymi ręcznikami i przyborami prababciowymi - błystkami, grillami i żeliwnymi żelazkami.
45
High-tech - postępowy i technokratyczny
Konstruktywizm i funkcjonalizm, loft, industrial, techno i inne style miejskie pod koniec lat 70. ubiegłego wieku połączyły się w jeden potężny nurt, który nazwano high-tech.
Cechy: zaawansowana technologicznie ekspansja, proste dynamiczne linie, emocjonalna oszczędność.
High-tech „celebruje” piękno materiałów stworzonych przez człowieka i innowacje, dlatego wykończenia obejmują polerowany beton, hartowane szkło, tworzywa sztuczne i metale, a także ciemne drewno poddane obróbce do absolutnej gładkości.
Mebel jest lekki, łatwy i szybki w podnoszeniu, składaniu i przenoszeniu. Godne uwagi przykłady obejmują wysuwaną ścianę takhta, obrotowe krzesło biurowe i szafy.
Urządzeń jest więcej niż jakichkolwiek innych obiektów, „wbudowanych” w ściany i meble, tworząc z nimi jedność.
Przestrzeń wypełniona jest dymnymi kolorami, bielą, błękitem, fioletem z lekkimi wstawkami.
Dodatkami i dekoracjami są wielopoziomowe oświetlenie na statywach i uchwytach, instalacje, abstrakcyjne rzeźby ze szkła i metalu, żywa zieleń w pojemnikach, akwarium, kilka poduszek w grubych pokrowcach.
Cechy: zaawansowana technologicznie ekspansja, proste dynamiczne linie, emocjonalna oszczędność.
High-tech „celebruje” piękno materiałów stworzonych przez człowieka i innowacje, dlatego wykończenia obejmują polerowany beton, hartowane szkło, tworzywa sztuczne i metale, a także ciemne drewno poddane obróbce do absolutnej gładkości.
Mebel jest lekki, łatwy i szybki w podnoszeniu, składaniu i przenoszeniu. Godne uwagi przykłady obejmują wysuwaną ścianę takhta, obrotowe krzesło biurowe i szafy.
Urządzeń jest więcej niż jakichkolwiek innych obiektów, „wbudowanych” w ściany i meble, tworząc z nimi jedność.
Przestrzeń wypełniona jest dymnymi kolorami, bielą, błękitem, fioletem z lekkimi wstawkami.
Dodatkami i dekoracjami są wielopoziomowe oświetlenie na statywach i uchwytach, instalacje, abstrakcyjne rzeźby ze szkła i metalu, żywa zieleń w pojemnikach, akwarium, kilka poduszek w grubych pokrowcach.
46
Hippisowski – wyzwolony i opalizujący
Korzenie stylu sięgają lat 60-tych, subkultury hippisowskiej.
Cechy: nieprzewidywalne kolory i faktury, motywy etniczne, symbole hippisowskie.
Oprócz podstawowych, niedrogich i powszechnych materiałów, w hipisowskich wnętrzach pojawia się mnóstwo tekstyliów. W tym sensie ten styl jest podobny do boho i lounge, a także ma na celu stworzenie kreatywnego, przyciągającego wzrok i jednocześnie relaksującego środowiska.
Meble są niskie, pokryte wykładziną; na podłodze jest mnóstwo poduszek i mat do medytacji.
Kolorowe tkaniny, indyjskie wzory i tęczowo malowane płótna zapewniają odpowiednią paletę.
Akcesoria i dekoracje obejmują lampy wyświetlające szkice ptaków lub ryb na ścianach i suficie, książki, przedmioty typowe dla lat 60. i 70., figurki Buddy i Śiwy oraz amulety.
Cechy: nieprzewidywalne kolory i faktury, motywy etniczne, symbole hippisowskie.
Oprócz podstawowych, niedrogich i powszechnych materiałów, w hipisowskich wnętrzach pojawia się mnóstwo tekstyliów. W tym sensie ten styl jest podobny do boho i lounge, a także ma na celu stworzenie kreatywnego, przyciągającego wzrok i jednocześnie relaksującego środowiska.
Meble są niskie, pokryte wykładziną; na podłodze jest mnóstwo poduszek i mat do medytacji.
Kolorowe tkaniny, indyjskie wzory i tęczowo malowane płótna zapewniają odpowiednią paletę.
Akcesoria i dekoracje obejmują lampy wyświetlające szkice ptaków lub ryb na ścianach i suficie, książki, przedmioty typowe dla lat 60. i 70., figurki Buddy i Śiwy oraz amulety.
47
Hygge – spokój i ciepło
Ten kierunek stylistyczny nazywany jest także duńskim projektowaniem wnętrz, chociaż koncepcja hygge obejmuje całą Skandynawię.
Termin ten zyskał międzynarodową popularność dzięki socjologowi Mike'owi Vikingowi, szefowi Instytutu Badań nad Szczęściem w Kopenhadze i autorowi książek o hygge.
Charakterystyka. W dzisiejszym słownictwie słowo to oznacza „tworzenie spokojnego i przytulnego środowiska, które sprzyja dobremu samopoczuciu”.
Materiały i meble nie są tak ważne. Choć tradycyjny styl skandynawski jest ostoją stylu hygge, potrafi współgrać z każdym nowoczesnym wnętrzem, które nie jest obciążone niepotrzebnymi przedmiotami.
Chodzi o pamiątki rodzinne z pozytywną aurą, rodzinne zdjęcia, warkocze, poduszki, skóry futrzane, rękodzieło gliniane, wiklinowe i słomiane. Pamiętaj także o świecach, które należy zapalać codziennie.
Termin ten zyskał międzynarodową popularność dzięki socjologowi Mike'owi Vikingowi, szefowi Instytutu Badań nad Szczęściem w Kopenhadze i autorowi książek o hygge.
Charakterystyka. W dzisiejszym słownictwie słowo to oznacza „tworzenie spokojnego i przytulnego środowiska, które sprzyja dobremu samopoczuciu”.
Materiały i meble nie są tak ważne. Choć tradycyjny styl skandynawski jest ostoją stylu hygge, potrafi współgrać z każdym nowoczesnym wnętrzem, które nie jest obciążone niepotrzebnymi przedmiotami.
Chodzi o pamiątki rodzinne z pozytywną aurą, rodzinne zdjęcia, warkocze, poduszki, skóry futrzane, rękodzieło gliniane, wiklinowe i słomiane. Pamiętaj także o świecach, które należy zapalać codziennie.
48
Indyjski - żywy i gorący
Indyjskie filmy i gwiazdy Bollywood przyniosły styl hindi do Europy i Ameryki.
Cechami charakterystycznymi są ozdobne łuki, okiennice, połączenie jogicznej równości z burzą kolorów i różnorodnością wzorów.
Jeśli chodzi o materiały, indyjski dom jest pełen rzeźbionego drewna i tkanin, głównie jedwabiu i bawełny.
W skład mebli wchodzą niskie, ręcznie robione stoły, półokrągłe sofy, komody, fotele, ławy i hokery z wiklinowymi siedziskami. Ozdobione są intarsją, lakierem, kutym żelazem i mozaiką Bombaju.
Kolory są „dojrzałe” i afirmujące życie: granat, dynia, cytryna i fiolet.
Pokój jest wyściełany poduszkami i zagłówkami niczym cygański namiot.
Motywami przewodnimi są latarnie z kolorowego szkła, mandale na suficie i ścianach, pudełka z masy papier-mache pokryte lakierem, figurki słoni, dzwonki do odpędzania złych duchów oraz pachnące patyki.
Cechami charakterystycznymi są ozdobne łuki, okiennice, połączenie jogicznej równości z burzą kolorów i różnorodnością wzorów.
Jeśli chodzi o materiały, indyjski dom jest pełen rzeźbionego drewna i tkanin, głównie jedwabiu i bawełny.
W skład mebli wchodzą niskie, ręcznie robione stoły, półokrągłe sofy, komody, fotele, ławy i hokery z wiklinowymi siedziskami. Ozdobione są intarsją, lakierem, kutym żelazem i mozaiką Bombaju.
Kolory są „dojrzałe” i afirmujące życie: granat, dynia, cytryna i fiolet.
Pokój jest wyściełany poduszkami i zagłówkami niczym cygański namiot.
Motywami przewodnimi są latarnie z kolorowego szkła, mandale na suficie i ścianach, pudełka z masy papier-mache pokryte lakierem, figurki słoni, dzwonki do odpędzania złych duchów oraz pachnące patyki.
49
Przemysłowy - uczciwy i pracowity
Owoc rewolucji przemysłowej, mózg nowych gałęzi przemysłu i technologii, styl industrialny pojawił się na początku XX wieku.
Cechy charakterystyczne: płaskorzeźba, ekspozycja farszu przemysłowego (otwarte rury, szyby wentylacyjne), minimalistyczna dekoracja, meble wykonane z narzędzi i pojemników.
Materiały - beton, cegła, deski, metal.
Kwatery wyposażone są w regały metalowe i szafy ze sklejki, stanowiska laboratoryjne, drabiny; stół warsztatowy służy jako stół, a szuflady służą jako stołki.
Kolorystyka jest miejska (odcienie cementu, cegły, wapna, rdzy), przy czym priorytetem jest monochromatyczność, kruchość i szorstkość.
Surowe półki, oprawiony zegar na słupku, znaki drogowe, graffiti, a najlepiej plakaty przemysłowe zachęcające do pracy.
Cechy charakterystyczne: płaskorzeźba, ekspozycja farszu przemysłowego (otwarte rury, szyby wentylacyjne), minimalistyczna dekoracja, meble wykonane z narzędzi i pojemników.
Materiały - beton, cegła, deski, metal.
Kwatery wyposażone są w regały metalowe i szafy ze sklejki, stanowiska laboratoryjne, drabiny; stół warsztatowy służy jako stół, a szuflady służą jako stołki.
Kolorystyka jest miejska (odcienie cementu, cegły, wapna, rdzy), przy czym priorytetem jest monochromatyczność, kruchość i szorstkość.
Surowe półki, oprawiony zegar na słupku, znaki drogowe, graffiti, a najlepiej plakaty przemysłowe zachęcające do pracy.
50
Włoski - bogaty i przyjazny
Oczywiście spadkobierca wielkiej, zaawansowanej architektonicznie cywilizacji ma swoją własną filozofię projektowania. Dlatego włoskie wnętrza należą do najbardziej poszukiwanych.
Cechy charakterystyczne: nawiązanie do antyku (freski, sztukaterie, witraże), precyzyjna symetria, dekoracja fragmentaryczna.
Materiały współgrają z otaczającą naturą: kamień, drewno, matowe płytki, tynk.
Paleta współgra także z otoczeniem: zastosowano kolory: biel, lazur, szmaragd, złoto, beż, brąz i błękit.
Charakterystyczne elementy to stolik kawowy przy sofie, stół kuchenny z marmurowym blatem, głębokie fotele i kilka wiklinowych krzeseł.
Styl włoski nie jest jednak jednolity, może być miejski lub rustykalny, w zależności od regionalnych zwyczajów. Przykładem jest styl toskański, będący odmianą stylu włoskiego.
Styl toskański – skrzyżowanie wzorów włoskich, francuskich i hiszpańskich. Charakteryzuje się otwartymi puszkami, teksturowanym tynkiem, płytkami cotto, malowanymi meblami i żywymi zielonymi wnętrzami.
Akcesoria i dekoracje obejmują dywany, świeczniki z kutego żelaza, wazony z owocami i białe figurki.
Cechy charakterystyczne: nawiązanie do antyku (freski, sztukaterie, witraże), precyzyjna symetria, dekoracja fragmentaryczna.
Materiały współgrają z otaczającą naturą: kamień, drewno, matowe płytki, tynk.
Paleta współgra także z otoczeniem: zastosowano kolory: biel, lazur, szmaragd, złoto, beż, brąz i błękit.
Charakterystyczne elementy to stolik kawowy przy sofie, stół kuchenny z marmurowym blatem, głębokie fotele i kilka wiklinowych krzeseł.
Styl włoski nie jest jednak jednolity, może być miejski lub rustykalny, w zależności od regionalnych zwyczajów. Przykładem jest styl toskański, będący odmianą stylu włoskiego.
Styl toskański – skrzyżowanie wzorów włoskich, francuskich i hiszpańskich. Charakteryzuje się otwartymi puszkami, teksturowanym tynkiem, płytkami cotto, malowanymi meblami i żywymi zielonymi wnętrzami.
Akcesoria i dekoracje obejmują dywany, świeczniki z kutego żelaza, wazony z owocami i białe figurki.
51
Jazz – ekscentryczny i improwizowany
Lokalny trend projektowy popularny w Nowym Orleanie na przełomie XIX i XX wieku. Wersja American Art Deco z „muzycznym” akcentem.
Charakteryzuje się kontrastową kolorystyką, monotonnymi nadrukami i afrykańskimi zdobieniami, meblami z ciemnego drewna, lakierem i lakierem.
Materiały - beton, cegła, szkło, metale, farba o wysokim połysku.
Kolory to połączenie czerni i bieli, czerni i czerwieni, turkusu, fioletu, szmaragdu.
Wystrój jest międzynarodowy: imitacje egzotycznych skór, egipskie papirusy, japońskie wachlarze i inne etnoegzotyki zmieszane z plakatami i fotograficznymi portretami wykonawców jazzowych.
Charakteryzuje się kontrastową kolorystyką, monotonnymi nadrukami i afrykańskimi zdobieniami, meblami z ciemnego drewna, lakierem i lakierem.
Materiały - beton, cegła, szkło, metale, farba o wysokim połysku.
Kolory to połączenie czerni i bieli, czerni i czerwieni, turkusu, fioletu, szmaragdu.
Wystrój jest międzynarodowy: imitacje egzotycznych skór, egipskie papirusy, japońskie wachlarze i inne etnoegzotyki zmieszane z plakatami i fotograficznymi portretami wykonawców jazzowych.
52
Japoński - delikatny i troskliwy
Japońskie wnętrza są szlifowane od tysięcy lat, chłoną i promieniują filozofią Zen z jej równowagą elementów, równowagą yin i yang oraz innymi postulatami.
Japoński sposób na wnętrza to lekkość, zmysłowość i prostota. Ten styl inspiruje nas do refleksji, medytacji i samodoskonalenia.
Materiały to ciemne drewno, kamień, bambus, papier.
Meble są lekkie i niskie, półki i szafki ukryte są w ścianach.
Paleta jest prosta i przejrzysta: odcienie drewna, kawałki bieli, przytłumiona wiśnia i węgiel drzewny.
Dodatków i ozdób jest niewiele, mentalność Japończyków uważa za nieprzyzwoite eksponowanie relikwii i regaliów. Lampa pod okapem wykonana z kaligraficznie malowanego jedwabiu, para lekkich mat, grawer z delikatną gałązką sakury lub zarysem Fuji, bonsai... Nie ma chyba nic innego. Teraz - kolory biały, kobaltowy i chabrowy.
Materiały obejmują jasne drewno, płytki ceramiczne, płytki, len i perkal. Tekstury mają wysoki połysk i przypominają gliniane naczynia.
Bogactwo niebiesko-białej zastawy stołowej, będącej symbolem stylu, rozcieńcza się świecznikami z kutego żelaza, haftowanymi ręcznikami i przyborami prababciowymi - błystkami, grillami i żeliwnymi żelazkami.
Japoński sposób na wnętrza to lekkość, zmysłowość i prostota. Ten styl inspiruje nas do refleksji, medytacji i samodoskonalenia.
Materiały to ciemne drewno, kamień, bambus, papier.
Meble są lekkie i niskie, półki i szafki ukryte są w ścianach.
Paleta jest prosta i przejrzysta: odcienie drewna, kawałki bieli, przytłumiona wiśnia i węgiel drzewny.
Dodatków i ozdób jest niewiele, mentalność Japończyków uważa za nieprzyzwoite eksponowanie relikwii i regaliów. Lampa pod okapem wykonana z kaligraficznie malowanego jedwabiu, para lekkich mat, grawer z delikatną gałązką sakury lub zarysem Fuji, bonsai... Nie ma chyba nic innego. Teraz - kolory biały, kobaltowy i chabrowy.
Materiały obejmują jasne drewno, płytki ceramiczne, płytki, len i perkal. Tekstury mają wysoki połysk i przypominają gliniane naczynia.
Bogactwo niebiesko-białej zastawy stołowej, będącej symbolem stylu, rozcieńcza się świecznikami z kutego żelaza, haftowanymi ręcznikami i przyborami prababciowymi - błystkami, grillami i żeliwnymi żelazkami.
53
Kicz – sarkastyczny i absurdalny
Impulsem do pojawienia się stylu była masowa produkcja przedmiotów zdobniczych i aplikacyjnych o wątpliwej wartości artystycznej, która w latach 60. i 70. zalała aukcje. Jednak kicz we wnętrzach nie jest tandetny.
Wygląd to ironiczna imitacja historycznych wnętrz, efektowne bibeloty, celowo nieudolna imitacja luksusu, jarmarczne bibeloty jako dekoracja.
Materiały są tanie i syntetyczne; meble są parodią luksusu; kolory są przenikliwe.
Akcesoria obejmują gipsowe płaskorzeźby pomalowane „jak marmur”, fałszywe kominki, pluszowe zasłony i dywaniki w kształcie jelenia, reprodukcje niesławnych niedźwiedzi w lesie, komody, wytłoczone poroża.
Wygląd to ironiczna imitacja historycznych wnętrz, efektowne bibeloty, celowo nieudolna imitacja luksusu, jarmarczne bibeloty jako dekoracja.
Materiały są tanie i syntetyczne; meble są parodią luksusu; kolory są przenikliwe.
Akcesoria obejmują gipsowe płaskorzeźby pomalowane „jak marmur”, fałszywe kominki, pluszowe zasłony i dywaniki w kształcie jelenia, reprodukcje niesławnych niedźwiedzi w lesie, komody, wytłoczone poroża.
54
Loft – miejski i kreatywny
Styl ten pojawił się w latach 20. Z powodu recesji wiele budynków przemysłowych w Nowym Jorku stało pustych. Wykorzystali to artyści i rzeźbiarze, zamieniając hale sklepowe i magazyny we własne pracownie i galerie.
Cechy szczególne: skala przemysłowa, brak ścian wewnętrznych, drzwi, ścianek działowych, listew podsufitowych, otwartych rur i kanałów, spektakularne połączenie brutalnych faktur z przykładami sztuki współczesnej.
Materiały to beton, cegła, metal, szkło, niemalowane i niepolerowane drewno.
Na sprzęt składają się niezbędne rzeczy, duże i masywne, aby nie zgubić się na tle budynku.
Wśród zabytków znajdują się półki ze sklejki, krzesła anatomiczne, taborety na kółkach i drabinki. Obite skórą sofy i stoły rozmieszczono tak, aby wydzielić strefę pokoju.
Nastrojową szarobrązową aranżację ożywiają nieoczekiwane plamy koloru: jasny dywan, szablon na tynku, kilka grubych poduszek.
Aby zapewnić odpowiedni poziom światła, stosuje się oprawy na uchwytach, statywach lub długich linkach.
Wreszcie współczesne obiekty sztuki alternatywnej integruje się z wyposażeniem wnętrz, a obrazów zazwyczaj nie wisi, lecz opiera się o nie lub ustawia na statywach.
Cechy szczególne: skala przemysłowa, brak ścian wewnętrznych, drzwi, ścianek działowych, listew podsufitowych, otwartych rur i kanałów, spektakularne połączenie brutalnych faktur z przykładami sztuki współczesnej.
Materiały to beton, cegła, metal, szkło, niemalowane i niepolerowane drewno.
Na sprzęt składają się niezbędne rzeczy, duże i masywne, aby nie zgubić się na tle budynku.
Wśród zabytków znajdują się półki ze sklejki, krzesła anatomiczne, taborety na kółkach i drabinki. Obite skórą sofy i stoły rozmieszczono tak, aby wydzielić strefę pokoju.
Nastrojową szarobrązową aranżację ożywiają nieoczekiwane plamy koloru: jasny dywan, szablon na tynku, kilka grubych poduszek.
Aby zapewnić odpowiedni poziom światła, stosuje się oprawy na uchwytach, statywach lub długich linkach.
Wreszcie współczesne obiekty sztuki alternatywnej integruje się z wyposażeniem wnętrz, a obrazów zazwyczaj nie wisi, lecz opiera się o nie lub ustawia na statywach.
55
Salon - spokojny i kojący
Pierwotnie słowo to oznaczało łagodną, relaksującą muzykę w lobby modnych hoteli. Wnętrza salonów, które pojawiły się później, mają to samo zadanie, mają uspokajać i zapewniać komfort.
Cechy szczególne: opływowe, fizjologiczne kształty, przyjemne w dotyku, obszerne tekstylia.
Kolorystyka jest psychologicznie komfortowa, dominują w niej naturalne, lekko przykurzone odcienie bieli, błękitu, zieleni, fioletu i brązu.
Na wyposażenie salonu składają się bezramowe, najmiększe sofy lub materace dostosowujące się do pozycji spoczynkowej, fotele Bean Bag, szezlongi, hamaki, fotele bujane, pufy i podnóżki.
Urządzenia są inteligentne, zdalnie sterowane; oświetlenie jest intymne, nie przeszkadza podczas drzemki. Wszędzie walają się dywaniki (do układania na podłodze), poduszki i warkocze.
Cechy szczególne: opływowe, fizjologiczne kształty, przyjemne w dotyku, obszerne tekstylia.
Kolorystyka jest psychologicznie komfortowa, dominują w niej naturalne, lekko przykurzone odcienie bieli, błękitu, zieleni, fioletu i brązu.
Na wyposażenie salonu składają się bezramowe, najmiększe sofy lub materace dostosowujące się do pozycji spoczynkowej, fotele Bean Bag, szezlongi, hamaki, fotele bujane, pufy i podnóżki.
Urządzenia są inteligentne, zdalnie sterowane; oświetlenie jest intymne, nie przeszkadza podczas drzemki. Wszędzie walają się dywaniki (do układania na podłodze), poduszki i warkocze.
56
Manga - zabawny i intrygujący
Kto wie, kim jest Shotaro Kaneda, Sailor Moon i Pikachu, zna to słowo. W końcu manga to rysowane historie, na podstawie których powstają komiksy w Japonii. A jak wiadomo, wśród fanów japońskiej animacji są nie tylko nastolatki, ale także miliony dorosłych. Dla nich, stworzona w stylu designu lat 70., manga – wnętrze zamieszkałe przez postacie z anime.
Cechy: Zaangażowanie współlokatorów w łatwo rozpoznawalne, ukochane postacie telewizyjne.
Ponieważ mangi są bardzo różne, materiały, paleta i dodatki dobierane są w oparciu o konkretny gatunek, fabułę. A wnętrze ucieleśniają plakaty, fototapety, moulaże, postacie postaci z anime, grafiki, hieroglify, poduszki, Pokémony… I ogromne ekrany plazmowe pamiętające, że to one są drzwiami do seriali anime.
Cechy: Zaangażowanie współlokatorów w łatwo rozpoznawalne, ukochane postacie telewizyjne.
Ponieważ mangi są bardzo różne, materiały, paleta i dodatki dobierane są w oparciu o konkretny gatunek, fabułę. A wnętrze ucieleśniają plakaty, fototapety, moulaże, postacie postaci z anime, grafiki, hieroglify, poduszki, Pokémony… I ogromne ekrany plazmowe pamiętające, że to one są drzwiami do seriali anime.
57
Manieryzm – wyrafinowany i efektowny
Styl ten pojawił się w malarstwie włoskim w XV w. pod wpływem kryzysu humanitarnego i politycznego. Pod koniec XVI wieku manieryzm znalazł odzwierciedlenie w wystroju wnętrz wszystkich zamożnych domów europejskich.
Cechy: celowe zaburzenie spójności i równowagi kompozycyjnej, barwność, krzykliwość i tworzenie iluzji.
Nie będziemy rozmawiać o materiałach, ponieważ są one typowe dla baroku, w łonie którego dojrzewał manieryzm.
W tym stylu nadużywa się skomplikowanych obrazów pełnych hiperboli i alegorii, skomplikowanych inkrustacji, kaligrafii i zwojów.
Zwodniczość i zmienność bytu podkreślają takie techniki jak fałszywe łuki, fałszywe drzwi, okna, tragarze, rzeźby, fałszywe freski i pseudopłaskorzeźby. A wszystko dlatego, że manieryzm stawia sztuczność na piedestale, honoruje manierę, a nie treść.
Układ jest nielogiczny, obiekty ułożone są jakby improwizowane. Meble ozdobione są niezrozumiałymi emblematami i fantastycznymi postaciami.
Główne kolory to: złoty, brązowy, srebrny, szkarłatny, lazurowy, brzoskwiniowy i zielony.
Cechy: celowe zaburzenie spójności i równowagi kompozycyjnej, barwność, krzykliwość i tworzenie iluzji.
Nie będziemy rozmawiać o materiałach, ponieważ są one typowe dla baroku, w łonie którego dojrzewał manieryzm.
W tym stylu nadużywa się skomplikowanych obrazów pełnych hiperboli i alegorii, skomplikowanych inkrustacji, kaligrafii i zwojów.
Zwodniczość i zmienność bytu podkreślają takie techniki jak fałszywe łuki, fałszywe drzwi, okna, tragarze, rzeźby, fałszywe freski i pseudopłaskorzeźby. A wszystko dlatego, że manieryzm stawia sztuczność na piedestale, honoruje manierę, a nie treść.
Układ jest nielogiczny, obiekty ułożone są jakby improwizowane. Meble ozdobione są niezrozumiałymi emblematami i fantastycznymi postaciami.
Główne kolory to: złoty, brązowy, srebrny, szkarłatny, lazurowy, brzoskwiniowy i zielony.
58
Śródziemnomorski – kojący i rozgrzewający
Sumuje i odzwierciedla tożsamość wnętrz charakterystycznych dla mieszkańców całego basenu Morza Śródziemnego.
Cechy szczególne: naturalne, lokalne surowce, czyste, wyraziste kolory, motywy narodowe.
Dziki kamień, biały tynk, farby olejne, płytki ceramiczne, płytki i drewno to „repertuar” dekoratora.
Standardową ofertę mebli uzupełniają sofy, leżaki, szezlongi, fotele bujane i hamaki.
Stosowane są kolory biały, lniany, seledynowy, turkusowy, mentolowy. Okiennice, będący atrybutem śródziemnomorskim, pomalowane są na kolor kontrastujący ze ścianami.
Akcesoria i wystrój są identyczne z lokalną kulturą. Na przykład w Tunezji domy dekoruje się klatkami dla ptaków, w Syrii ozdobami z adamaszku, a na Cyprze koronką Lefkari.
Cechy szczególne: naturalne, lokalne surowce, czyste, wyraziste kolory, motywy narodowe.
Dziki kamień, biały tynk, farby olejne, płytki ceramiczne, płytki i drewno to „repertuar” dekoratora.
Standardową ofertę mebli uzupełniają sofy, leżaki, szezlongi, fotele bujane i hamaki.
Stosowane są kolory biały, lniany, seledynowy, turkusowy, mentolowy. Okiennice, będący atrybutem śródziemnomorskim, pomalowane są na kolor kontrastujący ze ścianami.
Akcesoria i wystrój są identyczne z lokalną kulturą. Na przykład w Tunezji domy dekoruje się klatkami dla ptaków, w Syrii ozdobami z adamaszku, a na Cyprze koronką Lefkari.
59
Memphis – jasny i ironiczny
Styl Memphis pojawił się w 1980 roku, a jego pionierem był mediolański architekt i projektant Ettore Sottsass. Razem z przyjaciółmi, projektantami Michele de Lucchi i Andreą Branzi stworzyli grupę Memphis i nowy ruch projektowy o tej samej nazwie, którego główną cechą były odważne eksperymenty i łączenie różnych elementów. Twórcy stylu czerpali inspirację z własnej wyobraźni i stylu, łącząc cechy stylistyczne kiczu lat 50., Art Deco i Pop Art, które charakteryzuje także jasność, odważne rozwiązania i lekceważenie konwencji.
Świeże podejście grupy Memphis do projektowania, charakteryzujące się kreatywnością i humorem, stało się silną cechą stylistyczną lat 80-tych.
Mamy tu szerokie zastosowanie geometrii i koloru. Meble tworzone są z wykorzystaniem geometrycznych kształtów, zestawień różnorodnych zestawień kolorystycznych w oparciu o zasadę „color block”, wszelkiego rodzaju zdobień i nadruków. Preferowane są kształty geometryczne, ale często spotyka się również opływowe i gładkie kształty, które tworzą złożone przestrzenie.
Dekor Memphis charakteryzuje się niekonwencjonalnymi kształtami i żywą paletą kolorów. Ettore Sottsass inspirował się totemami i stworzył fascynujące rzeźby, które przyciągają wzrok, a dziś oprawa Memphis spełnia swoją podstawową funkcję i jednocześnie wygląda jak dzieło sztuki.
Kolorystyka tego stylu jest wesoła, bujna. Jeśli dowolny kolor i odcień uzupełnimy czarną geometrią, detale nabiorą wyrazistości i kontrastu, dzięki czemu będziemy mogli swobodnie eksperymentować z kolorem w aranżacji wnętrz.
Dzięki stylowi Memphis z łatwością stworzysz przestrzeń, która nie będzie nudna, dlatego ten styl jest dziś tak popularny. Atrakcyjna kolorystyka, niezwykłe kształty, zdobienia, kolaże i odważne połączenia sprawiają, że jest to komfortowa przestrzeń, w której chce się przebywać i pełna pozytywnej atmosfery.
Świeże podejście grupy Memphis do projektowania, charakteryzujące się kreatywnością i humorem, stało się silną cechą stylistyczną lat 80-tych.
Mamy tu szerokie zastosowanie geometrii i koloru. Meble tworzone są z wykorzystaniem geometrycznych kształtów, zestawień różnorodnych zestawień kolorystycznych w oparciu o zasadę „color block”, wszelkiego rodzaju zdobień i nadruków. Preferowane są kształty geometryczne, ale często spotyka się również opływowe i gładkie kształty, które tworzą złożone przestrzenie.
Dekor Memphis charakteryzuje się niekonwencjonalnymi kształtami i żywą paletą kolorów. Ettore Sottsass inspirował się totemami i stworzył fascynujące rzeźby, które przyciągają wzrok, a dziś oprawa Memphis spełnia swoją podstawową funkcję i jednocześnie wygląda jak dzieło sztuki.
Kolorystyka tego stylu jest wesoła, bujna. Jeśli dowolny kolor i odcień uzupełnimy czarną geometrią, detale nabiorą wyrazistości i kontrastu, dzięki czemu będziemy mogli swobodnie eksperymentować z kolorem w aranżacji wnętrz.
Dzięki stylowi Memphis z łatwością stworzysz przestrzeń, która nie będzie nudna, dlatego ten styl jest dziś tak popularny. Atrakcyjna kolorystyka, niezwykłe kształty, zdobienia, kolaże i odważne połączenia sprawiają, że jest to komfortowa przestrzeń, w której chce się przebywać i pełna pozytywnej atmosfery.
60
Meksykański - magiczny i pełny temperamentu
To wnętrze w stylu kolonialnym zostało wzbogacone lokalnymi, narodowymi detalami bardziej niż jakiekolwiek inne, co czyni go wyrazistym i popularnym stylem na całym świecie.
Cechami charakterystycznymi są nisze, otwory, indiańskie zdobienia, soczyste, rozpływające się w ustach kolory i kontrasty.
Materiały - kamień, drewno na suficie, tynk strukturalny na ścianach, podłoga z paneli ceramicznych.
Meble są niskie, stabilne: sofy kolonialne, komody, fotele z tapicerką w jasne paski, krzesła z rzeźbionymi oparciami.
Paleta jest karnawałowa: odcienie limonki, indygo i ostrego pieprzu, błękit, pomarańcz, intensywna zieleń, róż… A w jednym pomieszczeniu można połączyć trzy lub więcej kolorów.
Akcesoria i dekoracje - żyrandole łańcuszkowe, dywany indyjskie, maty z liści palmowych, poduszki, nieszkliwione gliniane garnki, prymitywne obrazy, kaktusy.
Cechami charakterystycznymi są nisze, otwory, indiańskie zdobienia, soczyste, rozpływające się w ustach kolory i kontrasty.
Materiały - kamień, drewno na suficie, tynk strukturalny na ścianach, podłoga z paneli ceramicznych.
Meble są niskie, stabilne: sofy kolonialne, komody, fotele z tapicerką w jasne paski, krzesła z rzeźbionymi oparciami.
Paleta jest karnawałowa: odcienie limonki, indygo i ostrego pieprzu, błękit, pomarańcz, intensywna zieleń, róż… A w jednym pomieszczeniu można połączyć trzy lub więcej kolorów.
Akcesoria i dekoracje - żyrandole łańcuszkowe, dywany indyjskie, maty z liści palmowych, poduszki, nieszkliwione gliniane garnki, prymitywne obrazy, kaktusy.
61
Mid-century modern - nostalgiczny i harmonijny
W 1983 roku dziennikarka Cara Greenberg opublikowała książkę, w której z lekkim liryzmem omówiła amerykańską estetykę lat 40. i 60. XX wieku. Mid-century modern to autorski przydomek określający styl projektowania wnętrz właściwy dla tego okresu. Tego typu wzornictwo również nie jest nam obce, a co za tym idzie, wciąż aktualne.
Cechami charakterystycznymi projektu są wyrafinowanie, uproszczenie form, nadruki geometryczne i abstrakcyjne oraz wykorzystanie tworzyw sztucznych.
Materiały dostępne, na które masowe jest zapotrzebowanie: niedrogie drewno, sklejka, tapety papierowe, płytki, kompozyty, praktyczne tekstylia.
Meble są średnie. Dostępne są długie sofy, biurka z polerowanego ciemnego drewna, fotele i uchwyty na nogach wydłużonych, smukłych, prostych lub rozstawionych.
Lampy podłogowe, samoloty i lampy satelitarne, okrągłe lustra ścienne i dywany z krótkim włosiem dodają poczucia całości i przytulności. Wystrój jest vintage: albumy ze zdjęciami, sztuczne kwiaty, kopie klasycznych obrazów.
Seria tchnie spokojem, łącząc piaskowe, przydymione szarości i mleczne odcienie z wstawkami oliwkowego, stonowanego błękitu, mięty i burgunda.
Cechami charakterystycznymi projektu są wyrafinowanie, uproszczenie form, nadruki geometryczne i abstrakcyjne oraz wykorzystanie tworzyw sztucznych.
Materiały dostępne, na które masowe jest zapotrzebowanie: niedrogie drewno, sklejka, tapety papierowe, płytki, kompozyty, praktyczne tekstylia.
Meble są średnie. Dostępne są długie sofy, biurka z polerowanego ciemnego drewna, fotele i uchwyty na nogach wydłużonych, smukłych, prostych lub rozstawionych.
Lampy podłogowe, samoloty i lampy satelitarne, okrągłe lustra ścienne i dywany z krótkim włosiem dodają poczucia całości i przytulności. Wystrój jest vintage: albumy ze zdjęciami, sztuczne kwiaty, kopie klasycznych obrazów.
Seria tchnie spokojem, łącząc piaskowe, przydymione szarości i mleczne odcienie z wstawkami oliwkowego, stonowanego błękitu, mięty i burgunda.
62
Military - twardy i zdeterminowany
Choć styl jest dekoracyjny i tematyczny, jego grupą docelową są nie tylko uczniowie, ale ludzie ceniący reżim i porządek.
Cechy charakterystyczne: koszarowa prostota, meble użytkowe, „wojskowa” paleta i sprzęt wojskowy.
Materiały są proste, matowe: tynk, beton, cegła, panele drewniane, płótno żaglowe, bursztyn.
Meble są lakoniczne i pragmatyczne, ale nie pozbawione komfortu: łóżka na paletach, sprężyste skórzane sofy, duże fotele godne watażków, prostokątne stoły i regały.
Należy unikać gładkich linii, zaokrąglonych krzywizn, delikatnych kształtów i „pieluszek” takich jak konsole, ławeczki i puszyste dywaniki.
Asortyment łączy w sobie odcienie kamuflażu, szarości, brązu, musztardy i granatu.
Szczególną rolę przypisuje się dodatkom i dekoracjom. Tak naprawdę tylko za ich pomocą można stworzyć wnętrze „bojowe”. Portrety dowódców, mapy strategiczne, hełmy i kapelusze oraz łuski po nabojach jako uchwyty na ołówki sprawdzą się bardzo dobrze.
Jednak ten styl jest plastikowy. Z łatwością można go zaadaptować do pokoju nastolatka, a także mężczyzny dbającego o swój status i prestiż. W pierwszym przypadku wnętrze wypełniają postacie żołnierzy, mikromodele sprzętu wojskowego… A w drugim – karmazynowe draperie, popiersia marszałków, lornetki, kompasy, modele statków.
Cechy charakterystyczne: koszarowa prostota, meble użytkowe, „wojskowa” paleta i sprzęt wojskowy.
Materiały są proste, matowe: tynk, beton, cegła, panele drewniane, płótno żaglowe, bursztyn.
Meble są lakoniczne i pragmatyczne, ale nie pozbawione komfortu: łóżka na paletach, sprężyste skórzane sofy, duże fotele godne watażków, prostokątne stoły i regały.
Należy unikać gładkich linii, zaokrąglonych krzywizn, delikatnych kształtów i „pieluszek” takich jak konsole, ławeczki i puszyste dywaniki.
Asortyment łączy w sobie odcienie kamuflażu, szarości, brązu, musztardy i granatu.
Szczególną rolę przypisuje się dodatkom i dekoracjom. Tak naprawdę tylko za ich pomocą można stworzyć wnętrze „bojowe”. Portrety dowódców, mapy strategiczne, hełmy i kapelusze oraz łuski po nabojach jako uchwyty na ołówki sprawdzą się bardzo dobrze.
Jednak ten styl jest plastikowy. Z łatwością można go zaadaptować do pokoju nastolatka, a także mężczyzny dbającego o swój status i prestiż. W pierwszym przypadku wnętrze wypełniają postacie żołnierzy, mikromodele sprzętu wojskowego… A w drugim – karmazynowe draperie, popiersia marszałków, lornetki, kompasy, modele statków.
63
Minimalizm - ascetyczny i samowystarczalny
Jak wiele ruchów, minimalizm wywodzi się z architektury (lata 70.). Jej prekursorami i inspiracjami są wnętrza japońskie, gatunki awangardowe, dokonania artysty i architekta Ludwiga Miesa van der Rohe.
Cechy: zasadnicza rezygnacja z mebli używanych sporadycznie, maksymalnie otwarta przestrzeń, nacisk na jakość, a nie ilość, wąska gama kolorystyczna, jednolitość faktur. Sytuacja nie powinna zatem wyglądać marnie, bo koncepcja minimalizmu nie jest gloryfikacją biedy, ale świadomym samoograniczeniem.
Materiały można wybierać zarówno naturalne, wzorowane na modelu japońskim, jak i przemysłowe, jak sugeruje Mies van der Rohe.
Meble stanowią niecałe 25% powierzchni mieszkalnej. Wszystkie obiekty są proste, o czystych liniach i kształtach, nieporęczne. Preferowane są szafy i półki wnękowe, rozkładane sofy lub futony, workowate i wiszące fotele.
Paleta może wykraczać poza neutralne spektrum i nosić stonowane kolory niebieski, bordowy, zielony.
Scenariusz oświetlenia jest złożony, ze źródłami światła umieszczonymi na różnych poziomach i ukrytymi w suficie.
W wystroju pozostawiono tylko to, co naprawdę bliskie sercu, a styl unika obiektów, które „przyciągają wzrok”.
Cechy: zasadnicza rezygnacja z mebli używanych sporadycznie, maksymalnie otwarta przestrzeń, nacisk na jakość, a nie ilość, wąska gama kolorystyczna, jednolitość faktur. Sytuacja nie powinna zatem wyglądać marnie, bo koncepcja minimalizmu nie jest gloryfikacją biedy, ale świadomym samoograniczeniem.
Materiały można wybierać zarówno naturalne, wzorowane na modelu japońskim, jak i przemysłowe, jak sugeruje Mies van der Rohe.
Meble stanowią niecałe 25% powierzchni mieszkalnej. Wszystkie obiekty są proste, o czystych liniach i kształtach, nieporęczne. Preferowane są szafy i półki wnękowe, rozkładane sofy lub futony, workowate i wiszące fotele.
Paleta może wykraczać poza neutralne spektrum i nosić stonowane kolory niebieski, bordowy, zielony.
Scenariusz oświetlenia jest złożony, ze źródłami światła umieszczonymi na różnych poziomach i ukrytymi w suficie.
W wystroju pozostawiono tylko to, co naprawdę bliskie sercu, a styl unika obiektów, które „przyciągają wzrok”.
64
Modern - dekadencki i mitologiczny
Znany również jako Art Nouveau, czyli styl opisany powyżej.
Wyłoniła się z sal muzealnych w latach 90., a wewnątrz przetrwała do początków XX wieku.
Cechy: nawiązanie do sztuki ludowej i rzemiosła, zakrzywione linie, idealizacja przeszłości i mistycyzm.
W wyposażeniu i wystroju dominują naturalne materiały, naturalne „szare” kolory i miękkie, zaokrąglone linie. Rozwiązania projektowe w tym kierunku charakteryzują się wyrazistymi motywami kwiatowymi.
Wyłoniła się z sal muzealnych w latach 90., a wewnątrz przetrwała do początków XX wieku.
Cechy: nawiązanie do sztuki ludowej i rzemiosła, zakrzywione linie, idealizacja przeszłości i mistycyzm.
W wyposażeniu i wystroju dominują naturalne materiały, naturalne „szare” kolory i miękkie, zaokrąglone linie. Rozwiązania projektowe w tym kierunku charakteryzują się wyrazistymi motywami kwiatowymi.
65
Neoklasycyzm - szlachetny i nowoczesny
Koncepcja ta wyrosła z neoklasycyzmu – nurtu artystycznego przełomu XIX i XX wieku, który powtarzał metody artystyczne renesansu i baroku.
Cechy neoklasycyzmu jako stylu wnętrz - retrospektywny, symetryczny układ, proste, ale eleganckie formy, wysokiej jakości materiały, nieirytujące odcienie, umiarkowane wykorzystanie elementów antycznych.
To w zasadzie klasyka w nowoczesnej interpretacji. W neoklasycznym wnętrzu płynne linie organicznie łączą się z prostymi liniami, antycznymi meblami z modnymi meblami i przedmiotami sztuki z ekranami plazmowymi.
Cechy neoklasycyzmu jako stylu wnętrz - retrospektywny, symetryczny układ, proste, ale eleganckie formy, wysokiej jakości materiały, nieirytujące odcienie, umiarkowane wykorzystanie elementów antycznych.
To w zasadzie klasyka w nowoczesnej interpretacji. W neoklasycznym wnętrzu płynne linie organicznie łączą się z prostymi liniami, antycznymi meblami z modnymi meblami i przedmiotami sztuki z ekranami plazmowymi.
66
Onto-art - psychodeliczny i kreatywny
Styl jest oryginalny, w latach 70. Antoni Meneghetti, „ojciec” ontpsychologii, przeniósł go z malarstwa do wnętrz, jako delikatną, ale skuteczną metodę leczenia nerwic.
Meneghetti uważał, że psychika ludzka opiera się na tych samych prawach, co sztuka. Materializacją tej idei stało się wnętrze on-sztuki. Jej celem jest pomóc ludziom zrozumieć i wyrazić siebie, wznieść się ponad problemy świata.
Jego głównymi cechami są funkcjonalność, ekologiczność, estetyka… A najważniejsze jest zaangażowanie sztuki, ucieleśnienie jej obiektów, przekształcenie domów w jeden obiekt artystyczny.
Narzędzia dekoracyjne są minimalistyczne: cegła, kamień, tynk, drewno, ceramika.
Meble są eklektyczne, standardowe, przedmioty codziennego użytku połączone są z jasnymi, designerskimi elementami.
Niepozorne kolory przeplatają się z wyrazistymi plamami różu, czerni, turkusu i fuksji.
Akcesoria i dekoracje to nowoczesne obrazy.
Meneghetti uważał, że psychika ludzka opiera się na tych samych prawach, co sztuka. Materializacją tej idei stało się wnętrze on-sztuki. Jej celem jest pomóc ludziom zrozumieć i wyrazić siebie, wznieść się ponad problemy świata.
Jego głównymi cechami są funkcjonalność, ekologiczność, estetyka… A najważniejsze jest zaangażowanie sztuki, ucieleśnienie jej obiektów, przekształcenie domów w jeden obiekt artystyczny.
Narzędzia dekoracyjne są minimalistyczne: cegła, kamień, tynk, drewno, ceramika.
Meble są eklektyczne, standardowe, przedmioty codziennego użytku połączone są z jasnymi, designerskimi elementami.
Niepozorne kolory przeplatają się z wyrazistymi plamami różu, czerni, turkusu i fuksji.
Akcesoria i dekoracje to nowoczesne obrazy.
67
Orientalny – urzekający i zmysłowy
To potoczna nazwa trendów projektowych, które zostały przesiąknięte zasadami dekoracji, aranżacji i wystroju charakterystycznymi dla świata muzułmańskiego. Są wśród nich wnętrza arabskie, mauretańskie, marokańskie i tureckie.
Cechy szczególne: zgrabne wnęki, „gorące” kolory, zadaszenia, skojarzenia ze wschodnią obfitością, południową błogością, bajkowy luksus… No i oczywiście arabeski na ścianach i dywanach.
Styl arabski wyróżnia się wzorem zwanym „girih”. Składa się z kwadratów, okręgów i wielokątów, podzielonych na części zygzakami i gwiazdami. Ozdoba jest gęsta, bez przerw.
Styl mauretański (inaczej mauretańsko-hiszpański) wykorzystuje bardziej ozdobny wzór, w którym geometria łączy się z kwiatami i liśćmi. Dominują w nim odcienie błękitu, turkusu, złota, brązu i musztardy.
Ozdoby perskie lub irańskie zawierają elementy pisma arabskiego, kolory biały, niebieski i żółty. A na perskich dywanach, znaczących dla wnętrza, pojawia się wzór buta (orientalny ogórek).
Ozdoby tureckie są mniej rygorystyczne, oprócz kombinacji niebieskiego i białego migają kolory zielony, czerwony i fioletowy.
Styl marokański jest inny, bo niesie ze sobą echa kultury berberyjskiej i afrykańskiej. Jej dekoracje są najbardziej bujne i wielobarwne.
W domu orientalnym nie ma szaf, zamiast nich wnęki zamykane są witrażami lub kratą. Prawie całą przestrzeń zajmują sofy, kilimy i palaty.
Dzbanki, lampy, figuratywne szachownice i wazony z owocami zdobią niskie rzeźbione stoły. Jednak obrazy i statuetki przedstawiające stworzenia nie są dozwolone jako „haram”.
Cechy szczególne: zgrabne wnęki, „gorące” kolory, zadaszenia, skojarzenia ze wschodnią obfitością, południową błogością, bajkowy luksus… No i oczywiście arabeski na ścianach i dywanach.
Styl arabski wyróżnia się wzorem zwanym „girih”. Składa się z kwadratów, okręgów i wielokątów, podzielonych na części zygzakami i gwiazdami. Ozdoba jest gęsta, bez przerw.
Styl mauretański (inaczej mauretańsko-hiszpański) wykorzystuje bardziej ozdobny wzór, w którym geometria łączy się z kwiatami i liśćmi. Dominują w nim odcienie błękitu, turkusu, złota, brązu i musztardy.
Ozdoby perskie lub irańskie zawierają elementy pisma arabskiego, kolory biały, niebieski i żółty. A na perskich dywanach, znaczących dla wnętrza, pojawia się wzór buta (orientalny ogórek).
Ozdoby tureckie są mniej rygorystyczne, oprócz kombinacji niebieskiego i białego migają kolory zielony, czerwony i fioletowy.
Styl marokański jest inny, bo niesie ze sobą echa kultury berberyjskiej i afrykańskiej. Jej dekoracje są najbardziej bujne i wielobarwne.
W domu orientalnym nie ma szaf, zamiast nich wnęki zamykane są witrażami lub kratą. Prawie całą przestrzeń zajmują sofy, kilimy i palaty.
Dzbanki, lampy, figuratywne szachownice i wazony z owocami zdobią niskie rzeźbione stoły. Jednak obrazy i statuetki przedstawiające stworzenia nie są dozwolone jako „haram”.
68
Ottomański - pałac i harem
Inaczej mówiąc, jest to styl rezydencji sułtańskich osmańsko-tureckich: sale recepcyjne, sofy, pawilony. Od XV wieku do początków XX wieku był udoskonalany i wzbogacany.
Jego osobliwością jest synteza kultur arabskiej, bizantyjskiej, indyjskiej i afrykańskiej, rozluźnienie, przyczepność, nisze i otwory w postaci lancetowych łuków, przyjemne w dotyku tkaniny, orientalne wzory.
Materiały obejmują kratownicę, „koronkową” boazerię, malowany tynk, tłoczony aksamit, sitodruk, glazurę.
Meble są niskie, otomany i podnóżki są rzeźbione i obite brokatem i satyną.
Kolory są owocowe i szlachetne: odcienie granatu, brzoskwini, figi, złota, szafiru i karmazynu.
Akcesoria i dekoracje: latarnie marokańskie, ostrza adamaszku, dzbany miedziane, fajki wodne, „lampy Alladyna”.
Jego osobliwością jest synteza kultur arabskiej, bizantyjskiej, indyjskiej i afrykańskiej, rozluźnienie, przyczepność, nisze i otwory w postaci lancetowych łuków, przyjemne w dotyku tkaniny, orientalne wzory.
Materiały obejmują kratownicę, „koronkową” boazerię, malowany tynk, tłoczony aksamit, sitodruk, glazurę.
Meble są niskie, otomany i podnóżki są rzeźbione i obite brokatem i satyną.
Kolory są owocowe i szlachetne: odcienie granatu, brzoskwini, figi, złota, szafiru i karmazynu.
Akcesoria i dekoracje: latarnie marokańskie, ostrza adamaszku, dzbany miedziane, fajki wodne, „lampy Alladyna”.
69
Paryski - inteligentny i liryczny
Jest to także styl Hausmanna, nazwany na cześć urbanisty, który przeprowadził „renowację” w Paryżu w XIX wieku.
Cechy wnętrz paryskich apartamentów: staranne zachowanie historii (kapitele, pilastry, medaliony), „smak” vintage, jedność klasyki i nowoczesnych trendów.
Materiały obejmują tynk, cegłę w jodełkę, drewno, patynowane metale.
Meble są lekkie, o eleganckich sylwetkach. Kultowe elementy takie jak krzesła bistro, malowana komoda, stolik-konsola, stół na kółkach, otwarte półki czy zgrabne regały.
W palecie jest dużo światła, zamiast ciężkiego żyrandola znajdują się lampy na sznurkach o różnej długości.
Paryski styl nie musi być duży. Entourage powstaje poprzez połączenie czegoś starego, np. stołu z lekko używanymi walizkami, czarno-białych fotografii, pocztówek retro… i czegoś nowego: rzeźby konceptualnej lub kolorowej abstrakcji.
Cechy wnętrz paryskich apartamentów: staranne zachowanie historii (kapitele, pilastry, medaliony), „smak” vintage, jedność klasyki i nowoczesnych trendów.
Materiały obejmują tynk, cegłę w jodełkę, drewno, patynowane metale.
Meble są lekkie, o eleganckich sylwetkach. Kultowe elementy takie jak krzesła bistro, malowana komoda, stolik-konsola, stół na kółkach, otwarte półki czy zgrabne regały.
W palecie jest dużo światła, zamiast ciężkiego żyrandola znajdują się lampy na sznurkach o różnej długości.
Paryski styl nie musi być duży. Entourage powstaje poprzez połączenie czegoś starego, np. stołu z lekko używanymi walizkami, czarno-białych fotografii, pocztówek retro… i czegoś nowego: rzeźby konceptualnej lub kolorowej abstrakcji.
70
Pin-up: niegrzeczny i pikantny
Jego początki sięgają grafiki amerykańskiej, popularnej w okresie Wielkiego Kryzysu. Do ścian przypinano kalendarze i plakaty z narysowanymi, frywolnie ubranymi kokietkami, od których wzięła się nazwa gatunku.
Styl ten charakteryzuje się naciskiem na amerykańską grafikę retro i pin-up.
Meble - sofy, fotele, stoły, design trufle 40-50 lat.
Paleta jest pastelowa, z mieszanką intensywnych, ultraróżowych, lollipopowych, a nawet kwasowych kolorów.
Akcesoria i dekoracje - lampy Tiffany, jasne pufy, stare naczynia, miękkie zabawki. Nieodzownym elementem jest także ilustracja w stylu pin-up.
Styl ten charakteryzuje się naciskiem na amerykańską grafikę retro i pin-up.
Meble - sofy, fotele, stoły, design trufle 40-50 lat.
Paleta jest pastelowa, z mieszanką intensywnych, ultraróżowych, lollipopowych, a nawet kwasowych kolorów.
Akcesoria i dekoracje - lampy Tiffany, jasne pufy, stare naczynia, miękkie zabawki. Nieodzownym elementem jest także ilustracja w stylu pin-up.
71
Pop-art - beztroski i zabawny
Również w stylu retro, którego korzenie sięgają przełomu lat 50. i 60. XX wieku. Styl ten czerpie z popularnej sztuki komercyjnej, która neguje sztukę abstrakcyjną i przemawia do mas.
Styl ten charakteryzuje się optymistyczną kolorystyką, połyskiem, ikonami popkultury oraz przedmiotami utożsamiającymi się z ikonami popu i filmu.
Zaletą są meble przesuwne, kanapy, sofy, szafy wnękowe, stoły do serwowania na kółkach.
Spokojny motyw drewna ożywiają neony, jasny róż, jaskrawa żółć i jasna zieleń.
Akcesoria obejmują komiksy i kolaże inspirowane twórczością Warhola, plakaty z autografami, poszewki na poduszki i zasłony z Myszkami Monroe i Mickey oraz reflektory.
Styl ten charakteryzuje się optymistyczną kolorystyką, połyskiem, ikonami popkultury oraz przedmiotami utożsamiającymi się z ikonami popu i filmu.
Zaletą są meble przesuwne, kanapy, sofy, szafy wnękowe, stoły do serwowania na kółkach.
Spokojny motyw drewna ożywiają neony, jasny róż, jaskrawa żółć i jasna zieleń.
Akcesoria obejmują komiksy i kolaże inspirowane twórczością Warhola, plakaty z autografami, poszewki na poduszki i zasłony z Myszkami Monroe i Mickey oraz reflektory.
72
Postmodernizm - efektowny i ekstrawagancki
Termin postmodernizm wszedł do słownika krytyków sztuki w drugiej połowie ubiegłego wieku. Opisuje dzieła powstałe w opozycji do zagmatwanego, mało zrozumiałego modernizmu.
Cechy: swobodne linie, wyraziste kolory, kontrastujące tekstury, połączenia symetrii i asymetrii, proste i nietypowe konstrukcje, obecność nieoczekiwanych stylistycznie obiektów - kolumn, pseudokominka czy fontanny pokojowej.
Materiały są różnorodne. Meble są ekscentryczne, ich formy są hiperboliczne, czasem groteskowe, czasem futurystyczne.
W gamie kolorystycznej obowiązkowo królują złoto i srebro, metaliczne, perłowe i fluorescencyjne. Oświetlenie jest łączone z różnymi typami lamp.
Akcesoria obejmują wazony, rzeźby i obrazy w sur.
Cechy: swobodne linie, wyraziste kolory, kontrastujące tekstury, połączenia symetrii i asymetrii, proste i nietypowe konstrukcje, obecność nieoczekiwanych stylistycznie obiektów - kolumn, pseudokominka czy fontanny pokojowej.
Materiały są różnorodne. Meble są ekscentryczne, ich formy są hiperboliczne, czasem groteskowe, czasem futurystyczne.
W gamie kolorystycznej obowiązkowo królują złoto i srebro, metaliczne, perłowe i fluorescencyjne. Oświetlenie jest łączone z różnymi typami lamp.
Akcesoria obejmują wazony, rzeźby i obrazy w sur.
73
Prowansalski – uwodzicielski i czarujący
Styl ten ma wielowiekową przeszłość, jednak utrwalił się na stałe dopiero pod koniec XIX wieku. Jest to rodzaj stylu wiejskiego, którego pierwowzorem były dekoracje wiejskich domów na francuskim południu.
Cechy: jedność ze środowiskiem naturalnym. Alpy nadają rustykalny charakter, pola lawendy i winnice odbijają się w dodatkach, a Lazurowe Wybrzeże mieni się kolorami. Ogólnie rzecz biorąc, styl ten charakteryzuje się naturalną równowagą rustykalnej prostoty i francuskiej elegancji, zalotności i praktyczności.
Materiały obejmują dziki kamień, sztukaterię, glazurowaną cegłę, drewno i panele ceramiczne.
Meble są drewniane, z kutymi wstawkami i rzeźbionymi nogami. Kultowe elementy utrzymane są w jasnych odcieniach – otwarta szafka i komoda, szerokie łóżko z ażurowym zagłówkiem, wiklinowe fotele.
Tekstylia są lekkie, aby nie zakłócać morskiej bryzy. Na podłodze leżą domowe maty i patchworkowe dywaniki.
Gama kolorystyczna jest delikatna, namacalna: odcienie kremu, lawendy, mięty, karmelu, mleka. Nadruki to drobne i skromne kwiaty.
Dodatki - masywny żyrandol i kinkiety, pęczki majeranku i rozmarynu wiszące na belkach w kuchni, zielnik panny, lekko zużyte filiżanki i spodki na wystawie do podziwiania.
Cechy: jedność ze środowiskiem naturalnym. Alpy nadają rustykalny charakter, pola lawendy i winnice odbijają się w dodatkach, a Lazurowe Wybrzeże mieni się kolorami. Ogólnie rzecz biorąc, styl ten charakteryzuje się naturalną równowagą rustykalnej prostoty i francuskiej elegancji, zalotności i praktyczności.
Materiały obejmują dziki kamień, sztukaterię, glazurowaną cegłę, drewno i panele ceramiczne.
Meble są drewniane, z kutymi wstawkami i rzeźbionymi nogami. Kultowe elementy utrzymane są w jasnych odcieniach – otwarta szafka i komoda, szerokie łóżko z ażurowym zagłówkiem, wiklinowe fotele.
Tekstylia są lekkie, aby nie zakłócać morskiej bryzy. Na podłodze leżą domowe maty i patchworkowe dywaniki.
Gama kolorystyczna jest delikatna, namacalna: odcienie kremu, lawendy, mięty, karmelu, mleka. Nadruki to drobne i skromne kwiaty.
Dodatki - masywny żyrandol i kinkiety, pęczki majeranku i rozmarynu wiszące na belkach w kuchni, zielnik panny, lekko zużyte filiżanki i spodki na wystawie do podziwiania.
74
Ranczo - prosty i uduchowiony
Pierwotnie był to styl architektoniczny typowy dla amerykańskich gospodarstw wiejskich końca XIX wieku. Rancza budowano z tanich i lokalnych materiałów – litego drewna lub kamienia, a wnętrze było dopasowane do zastosowanych materiałów.
Cechy stylu: matowe, odważne tekstury, kowbojska surowość, kuchnia połączona z przedpokojem i jadalnią, podział na strefy z dużymi obiektami.
Sofy i komody to konwencjonalne przegrody. Meble są mocne, przysadziste, jakby wbijane ręcznie.
Dodatki i dekoracje: fotele bujane, gliniane naczynia na prymitywnych półkach, miedziane lampy, kute świeczniki.
Cechy stylu: matowe, odważne tekstury, kowbojska surowość, kuchnia połączona z przedpokojem i jadalnią, podział na strefy z dużymi obiektami.
Sofy i komody to konwencjonalne przegrody. Meble są mocne, przysadziste, jakby wbijane ręcznie.
Dodatki i dekoracje: fotele bujane, gliniane naczynia na prymitywnych półkach, miedziane lampy, kute świeczniki.
75
Renesans - wzniosłość i rozkosza
Ta epoka, zawierająca wielowarstwową warstwę kultury, nie bez powodu nazywana jest renesansem. Zastąpiła ciemne, sztywne religijne tabu średniowiecza. I przywrócił standardy starożytności, ideały humanizmu.
Renesans, który trwał od pierwszych dziesięcioleci XIV wieku do początków XVII wieku, nie mógł nie wpłynąć na wystrój pomieszczeń.
Cechami charakterystycznymi są powrót do symetrii, tektoniki, fryzy, pilastry, kolumny, uporządkowane arkady i zdobione gzymsy.
Materiałami był polerowany kamień, freskowy tynk i trwałe, lustrzanie gładkie drewno.
Rzemiosło osiągnęło swój szczyt w okresie renesansu, dlatego meble zdobione są wzorami, intarsjami, złoceniami, poprzeczkami, mozaikami, rozetami, lwimi stopami i rzeźbionymi głowami baranów.
W wyposażeniu znajdują się komody, broszki, fotele tapicerowane skórą, aksamitem lub brokatem, łóżka ze słupkami i baldachimami.
Cassone i cassapañca, które służyły za skrzynie, szafki i ławki.
Scenografię uzupełniają globusy i rękopisy (renesans, oświecenie), obrazy i rzeźby świeckie, kryształowe żyrandole i kandelabry z wieloma detalami.
Renesans, który trwał od pierwszych dziesięcioleci XIV wieku do początków XVII wieku, nie mógł nie wpłynąć na wystrój pomieszczeń.
Cechami charakterystycznymi są powrót do symetrii, tektoniki, fryzy, pilastry, kolumny, uporządkowane arkady i zdobione gzymsy.
Materiałami był polerowany kamień, freskowy tynk i trwałe, lustrzanie gładkie drewno.
Rzemiosło osiągnęło swój szczyt w okresie renesansu, dlatego meble zdobione są wzorami, intarsjami, złoceniami, poprzeczkami, mozaikami, rozetami, lwimi stopami i rzeźbionymi głowami baranów.
W wyposażeniu znajdują się komody, broszki, fotele tapicerowane skórą, aksamitem lub brokatem, łóżka ze słupkami i baldachimami.
Cassone i cassapañca, które służyły za skrzynie, szafki i ławki.
Scenografię uzupełniają globusy i rękopisy (renesans, oświecenie), obrazy i rzeźby świeckie, kryształowe żyrandole i kandelabry z wieloma detalami.
76
Retro - serdeczny i romantyczny
Zapotrzebowanie na tego typu wnętrza pojawiło się po II wojnie światowej: w przedwojennej upiększonej przeszłości ludzie szukali spokoju i stabilizacji.
Styl retro to dziś osobisty „wehikuł czasu”, dzięki któremu możemy przenieść się do szczęśliwszych czasów.
Charakterystyka: materiały, meble i dodatki typowe dla wybranej epoki. Niekoniecznie antyczny czy vintage, po prostu imitacja vintage.
Gama jest przyjazna i zbliżona do naturalnych barw. Wystrój stanowią czarno-białe zdjęcia w staromodnych rozkładanych panelach, książki, zegary z kukułką i odważnikami oraz lampy oliwne.
Styl retro to dziś osobisty „wehikuł czasu”, dzięki któremu możemy przenieść się do szczęśliwszych czasów.
Charakterystyka: materiały, meble i dodatki typowe dla wybranej epoki. Niekoniecznie antyczny czy vintage, po prostu imitacja vintage.
Gama jest przyjazna i zbliżona do naturalnych barw. Wystrój stanowią czarno-białe zdjęcia w staromodnych rozkładanych panelach, książki, zegary z kukułką i odważnikami oraz lampy oliwne.
77
Rokoko - misterne i ostrożne
W połowie XVIII wieku barok osiągnął tak zawrotny poziom, że przemianowano go na rokoko.
Jego cechy szczególne: dziwaczne, chimeryczne linie, ozdoby z muszli, kartuszy i zwojów, obfitość nimf, amorków, traszek, delfinów, rogalików, figlarność i frywolność.
Materiały są takie same jak w okresie baroku, tj. drewniane panele na ścianach, parkiet i dywany na podłodze.
Meble charakteryzują się misternymi rzeźbami, intarsjami i złoceniami.
Paleta jest akwarelowa i promienna: brzoskwinia, perłowy błękit, przydymione odcienie zieleni z dodatkiem srebra i złota.
Dodatki i dekoracje - ogromne żyrandole, pełnowymiarowe lustra, eleganckie statuetki.
Jego cechy szczególne: dziwaczne, chimeryczne linie, ozdoby z muszli, kartuszy i zwojów, obfitość nimf, amorków, traszek, delfinów, rogalików, figlarność i frywolność.
Materiały są takie same jak w okresie baroku, tj. drewniane panele na ścianach, parkiet i dywany na podłodze.
Meble charakteryzują się misternymi rzeźbami, intarsjami i złoceniami.
Paleta jest akwarelowa i promienna: brzoskwinia, perłowy błękit, przydymione odcienie zieleni z dodatkiem srebra i złota.
Dodatki i dekoracje - ogromne żyrandole, pełnowymiarowe lustra, eleganckie statuetki.
78
Rzymski – prasowany i efektowny
Zapotrzebowanie na domy w stylu starożytnych willi rzymskich pojawiło się w XIX wieku na fali historyzmu.
Cechy charakterystyczne: bogactwo imitujące starożytny Rzym, kompozycja, elementy antyczne.
Pomysł ten realizowany jest poprzez błyszczące tynki, polerowany kamień, gips i płytki ceramiczne.
Meble w starożytnym Rzymie wykonywano z tui, klonu, jesionu, łącząc etruski prymitywizm z grecką szlachtą i egipskim wystrojem.
Odpowiednie są stoły na trzech nogach, krzesła z celium, ławki, wiklinowe fotele, taborety i sofy.
Mnóstwo intarsji, rycin, postaci orłów, pawi, skrzydlatych lwów i inkrustacji z brązu.
W palecie znajdują się alabastry, beże i szarości, cieniowane błękitami, szkarłatami, fioletami i zieleniami.
Nie zapomnij o bordowych zasłonach przypominających patrycjuszowskie płaszcze, ukrytych lampach rozpraszających światło i popiersiach mówców.
Cechy charakterystyczne: bogactwo imitujące starożytny Rzym, kompozycja, elementy antyczne.
Pomysł ten realizowany jest poprzez błyszczące tynki, polerowany kamień, gips i płytki ceramiczne.
Meble w starożytnym Rzymie wykonywano z tui, klonu, jesionu, łącząc etruski prymitywizm z grecką szlachtą i egipskim wystrojem.
Odpowiednie są stoły na trzech nogach, krzesła z celium, ławki, wiklinowe fotele, taborety i sofy.
Mnóstwo intarsji, rycin, postaci orłów, pawi, skrzydlatych lwów i inkrustacji z brązu.
W palecie znajdują się alabastry, beże i szarości, cieniowane błękitami, szkarłatami, fioletami i zieleniami.
Nie zapomnij o bordowych zasłonach przypominających patrycjuszowskie płaszcze, ukrytych lampach rozpraszających światło i popiersiach mówców.
79
Romański - solidny i zgrabny
Od X wieku do okresu gotyku styl ten nazywany jest romańskim, ponieważ architektura i sztuka romańska mają te same geny romańskie.
Cechy charakterystyczne to: fundamentalność, uwodzicielstwo, zwięzłość, półkoliste łuki, oszczędne wykończenie, kominek.
Materiały: kamień naturalny, lite drewno, mozaiki.
Meble są ciężkie i dominują w nich kwadraty, prostokąty i cylindry. Charakterystycznymi elementami są ławki, skrzynie, skrzynie klasztorne oraz sztywne krzesła z wysokimi oparciami tronów. Tekstylia są rzadkie.
Paleta jest mętna, taka jak powinna być w wieży, cytadeli czy celi mnicha.
Akcesoria i dekoracje obejmują drewniany lub kuty żyrandol, żyrandole z brązu, witraże, porowate gliniane dzbany i akcesoria rycerskie.
Cechy charakterystyczne to: fundamentalność, uwodzicielstwo, zwięzłość, półkoliste łuki, oszczędne wykończenie, kominek.
Materiały: kamień naturalny, lite drewno, mozaiki.
Meble są ciężkie i dominują w nich kwadraty, prostokąty i cylindry. Charakterystycznymi elementami są ławki, skrzynie, skrzynie klasztorne oraz sztywne krzesła z wysokimi oparciami tronów. Tekstylia są rzadkie.
Paleta jest mętna, taka jak powinna być w wieży, cytadeli czy celi mnicha.
Akcesoria i dekoracje obejmują drewniany lub kuty żyrandol, żyrandole z brązu, witraże, porowate gliniane dzbany i akcesoria rycerskie.
80
Romantyzm - przytulny i entuzjastyczny
Pod koniec XIX wieku ideałem był „szlachetny rycerz”: człowiek duchowy, marzycielski, zakochany… Krótko mówiąc, bohater romantyczny. Moda na romantyzm szybko ogarnęła sztukę i życie codzienne.
Wnętrze charakteryzują plastikowe linie, łuki, folklorystyczne i kwiatowe nadruki oraz atmosfera galanterii.
Materiały - przetworzony kamień, jasne drewno, biały tynk, tapety w drobne kwiatowe wzory, proste tkaniny.
Mebel ma gładkie kontury i nie sprawia wrażenia masywnego. Dwu- i trzyosobowe sofy, gramofony i kanapki pokryte są pieszczotliwym skórzanym aksamitem lub jedwabiem.
Kolorystyka to „cukierkowa”, „marshmallow”, czasem nieco soczysta (wstawki są jasnoróżowe).
Akcesoria i dekoracje obejmują kandelabry i abażury, kameralne instrumenty muzyczne, bujne zasłony, poduszki z frędzlami i białe statuetki.
Wnętrze charakteryzują plastikowe linie, łuki, folklorystyczne i kwiatowe nadruki oraz atmosfera galanterii.
Materiały - przetworzony kamień, jasne drewno, biały tynk, tapety w drobne kwiatowe wzory, proste tkaniny.
Mebel ma gładkie kontury i nie sprawia wrażenia masywnego. Dwu- i trzyosobowe sofy, gramofony i kanapki pokryte są pieszczotliwym skórzanym aksamitem lub jedwabiem.
Kolorystyka to „cukierkowa”, „marshmallow”, czasem nieco soczysta (wstawki są jasnoróżowe).
Akcesoria i dekoracje obejmują kandelabry i abażury, kameralne instrumenty muzyczne, bujne zasłony, poduszki z frędzlami i białe statuetki.
81
Rustykalny – nieskrępowany i nieskazitelny
Styl ten oddzielił się od amerykańskiego stylu country w połowie ubiegłego wieku.
Wykonany jest z naturalnych materiałów, zaakcentowanej szorstkości, reliefów i form bliskich naturze.
Efekt rustykalny tworzą grubo ciosany kamień, kłody, nieszkliwiona glina i ciemne żelazo.
Meble są ręcznie robione i wielkoformatowe. Stoły, hokery, a nawet sofy wyglądają tak, jakby właściciel je sam zrobił.
Kolory podyktowane są naturą, odcieniami drewna, kamienia i terakoty.
Dodatkami i dekoracjami są żyrandol na łańcuszkach, wełniane warkocze, skóra, przykłady ceramiki i kowalstwa.
Wykonany jest z naturalnych materiałów, zaakcentowanej szorstkości, reliefów i form bliskich naturze.
Efekt rustykalny tworzą grubo ciosany kamień, kłody, nieszkliwiona glina i ciemne żelazo.
Meble są ręcznie robione i wielkoformatowe. Stoły, hokery, a nawet sofy wyglądają tak, jakby właściciel je sam zrobił.
Kolory podyktowane są naturą, odcieniami drewna, kamienia i terakoty.
Dodatkami i dekoracjami są żyrandol na łańcuszkach, wełniane warkocze, skóra, przykłady ceramiki i kowalstwa.
82
Skandynawski - demokratyczny i przyjazny
„Matką” stylu skandynawskiego była Szwecja za panowania Gustawa III. Dziś jednak styl ten obejmuje elementy wystroju wnętrz wspólne dla pomieszczeń w całej północnej Europie.
Jego cechą charakterystyczną jest ekologia, naturalność, dostępność, minimalizm, ręcznie robione przedmioty.
Materiały to jasne drewno, tynk, farby, lakiery, bawełna, len.
Mebel jest wytrzymały na nacisk, uniwersalny, mobilny, można go łatwo składać i rozkładać.
Kolory są wyraźne, naturalne, bez krzykliwych akcentów.
Źródeł światła jest mnóstwo, są też okna, które nie są zasłonięte, ale w razie potrzeby zastosowane rolety lub żaluzje.
Akcesoria i dekoracje symbolizują miłość do natury: kosze ze słomy, butelki owinięte winem, ceramiczne figurki, suszone kwiaty i tętniąca życiem zieleń. Typowym skandynawskim „twistem” jest zdjęcie zwierząt domowych i pejzaż morski.
Jego cechą charakterystyczną jest ekologia, naturalność, dostępność, minimalizm, ręcznie robione przedmioty.
Materiały to jasne drewno, tynk, farby, lakiery, bawełna, len.
Mebel jest wytrzymały na nacisk, uniwersalny, mobilny, można go łatwo składać i rozkładać.
Kolory są wyraźne, naturalne, bez krzykliwych akcentów.
Źródeł światła jest mnóstwo, są też okna, które nie są zasłonięte, ale w razie potrzeby zastosowane rolety lub żaluzje.
Akcesoria i dekoracje symbolizują miłość do natury: kosze ze słomy, butelki owinięte winem, ceramiczne figurki, suszone kwiaty i tętniąca życiem zieleń. Typowym skandynawskim „twistem” jest zdjęcie zwierząt domowych i pejzaż morski.
83
Shabby chic – uroczy i kobiecy
Oryginalny styl wprowadzony przez brytyjską projektantkę i dekoratorkę Rachel Asheville. Zaproponowała szczególny rodzaj renowacji rzeczy znalezionych na pchlim targu. Jest to naprawa, która pozostawia, a czasami tworzy pęknięcia, zadrapania i patynę, sprawiając, że przedmiot sprawia wrażenie antyku przekazywanego z pokolenia na pokolenie.
Wnętrza charakteryzują się żywą wiosenną paletą, zabytkowymi dekoracjami kwiatowymi i staroświeckim wystrojem.
Wykorzystane kolory to biały, kremowy, bladoróżowy, kremowy, miętowy, liliowy i beżowy.
Meble – stoły ze sklejki, szuflady decoupage lub odrapane walizki, rzeźbione lub malowane komody, wiklinowe fotele, łóżka z zagłówkami, elementy kute, matowe lustra.
Dodatki i dekoracje - tkaniny z haftem, diagonalem, wyblakłą koronką, pokrowce na meble z kokardkami i falbankami, abażury, sztuczne kominki ze świecami zapachowymi lub suszonymi kwiatami, klatki dla ptaków, lalki autorskie.
Wnętrza charakteryzują się żywą wiosenną paletą, zabytkowymi dekoracjami kwiatowymi i staroświeckim wystrojem.
Wykorzystane kolory to biały, kremowy, bladoróżowy, kremowy, miętowy, liliowy i beżowy.
Meble – stoły ze sklejki, szuflady decoupage lub odrapane walizki, rzeźbione lub malowane komody, wiklinowe fotele, łóżka z zagłówkami, elementy kute, matowe lustra.
Dodatki i dekoracje - tkaniny z haftem, diagonalem, wyblakłą koronką, pokrowce na meble z kokardkami i falbankami, abażury, sztuczne kominki ze świecami zapachowymi lub suszonymi kwiatami, klatki dla ptaków, lalki autorskie.
84
Steampunk – alternatywny i dziwaczny
Swego rodzaju cyberpunk, dosłownie zalał dizajn z literatury science fiction lat 80. hasłem „powrót do przyszłości”.
Cechy charakterystyczne: retrofuturyzm, nawiązanie do wiktoriańskiej przeszłości, elementy fantasy, thrillera i detektywa, dramatyczne, klimatyczne kolory.
Wiodącymi materiałami są tandem drewna i metalu, stopów i szkła.
Meble stanowią mieszankę stylu industrialnego i wiktoriańskiego. Są tu małe sofy obite skórą, ozdobione miedzianymi, mosiężnymi gwoździami, wiedeńskie krzesła, łóżka z metalowymi ćwiekami, stojaki na fajki, stoły laboratoryjne i stoły warsztatowe. Analogi piosenek stworzonych przez stolarza George'a Hunzingera są kultowe dla tego stylu. Tworzył drewniane meble z elementów mechanicznych, dzięki którym mogły się przesuwać, składać i przekształcać.
We wnętrzach steampunkowych dominują barwy brązów, brązów, stonowanych czerwieni, brązów, niklu i miedzi.
Pod sufitem podwieszone są aerostaty, a na ścianach wiszą kinkiety w formie tub gazowych. Ławki i szafki ozdobione są jak maszyny telegraficzne i komputerowe, środki komunikacji jak silniki parowe, a także kotwice i tłoki. Czarno-białe portrety fikcyjnych postaci, takich jak Sherlock Holmes, Kapitan Nemo i Frankenstein, również pasują do tego skomplikowanego chaosu.
Cechy charakterystyczne: retrofuturyzm, nawiązanie do wiktoriańskiej przeszłości, elementy fantasy, thrillera i detektywa, dramatyczne, klimatyczne kolory.
Wiodącymi materiałami są tandem drewna i metalu, stopów i szkła.
Meble stanowią mieszankę stylu industrialnego i wiktoriańskiego. Są tu małe sofy obite skórą, ozdobione miedzianymi, mosiężnymi gwoździami, wiedeńskie krzesła, łóżka z metalowymi ćwiekami, stojaki na fajki, stoły laboratoryjne i stoły warsztatowe. Analogi piosenek stworzonych przez stolarza George'a Hunzingera są kultowe dla tego stylu. Tworzył drewniane meble z elementów mechanicznych, dzięki którym mogły się przesuwać, składać i przekształcać.
We wnętrzach steampunkowych dominują barwy brązów, brązów, stonowanych czerwieni, brązów, niklu i miedzi.
Pod sufitem podwieszone są aerostaty, a na ścianach wiszą kinkiety w formie tub gazowych. Ławki i szafki ozdobione są jak maszyny telegraficzne i komputerowe, środki komunikacji jak silniki parowe, a także kotwice i tłoki. Czarno-białe portrety fikcyjnych postaci, takich jak Sherlock Holmes, Kapitan Nemo i Frankenstein, również pasują do tego skomplikowanego chaosu.
85
Uliczny - otwarty i rytmiczny
Trend znany również jako Outdoors, który przenosi elementy stylu ulicznego do przestrzeni wewnętrznej.
Cechy: urbanistyka, wielowymiarowość, energia, wykorzystanie estetyki miejskiej.
Materiały są zwyczajne – tynk, deski, tapety i farby. Paleta do wyboru - neutralna lub z fragmentami jasnego koloru.
Meble są nowoczesne i funkcjonalne, a jednocześnie proste. Standardowy zestaw można uzupełnić o łukową ławkę „bulwarową”, plastikowy stół na pojedynczym wsporniku, krzesło ogrodowe z kutym oparciem.
Akcesoria i dekoracje - fototapety z pejzażami miejskimi, obszarami odsłoniętych ścian lub betonu, szafki stylizowane na budki telefoniczne, latarnie i reflektory, okrągłe zegary „stacyjne”, graffiti, neony, znaki nawigacyjne.
Cechy: urbanistyka, wielowymiarowość, energia, wykorzystanie estetyki miejskiej.
Materiały są zwyczajne – tynk, deski, tapety i farby. Paleta do wyboru - neutralna lub z fragmentami jasnego koloru.
Meble są nowoczesne i funkcjonalne, a jednocześnie proste. Standardowy zestaw można uzupełnić o łukową ławkę „bulwarową”, plastikowy stół na pojedynczym wsporniku, krzesło ogrodowe z kutym oparciem.
Akcesoria i dekoracje - fototapety z pejzażami miejskimi, obszarami odsłoniętych ścian lub betonu, szafki stylizowane na budki telefoniczne, latarnie i reflektory, okrągłe zegary „stacyjne”, graffiti, neony, znaki nawigacyjne.
86
Suprematyzm – aktywny i wymowny
Styl artystyczny, odmiana abstrakcyjnego malarstwa awangardowego, wynaleziony w 1015 roku przez legendarnego innowatora Kazimierza Malewicza.
Charakterystyka. We wnętrzu suprematyzm objawia się jak w sztuce, poprzez linie proste, kwadraty, prostokąty i trójkąty, koła. Ich zestawienia kontrastują nie tylko formą, ale i kolorem, co tworzy dynamizm i pasję.
Materiały są wtórne, wykorzystuje się drewno, tynk, deski elewacyjne, laminat.
Meble mają zwykle prymitywną geometrię; stoły, fotele, półki, łóżka platformowe w formie kwadratów i prostokątów, hokery „jednonożne” z idealnie okrągłymi siedziskami. Sprzęt dąży do minimalizmu, bo suprematyczne formy potrzebują przestrzeni.
Kolorystyka została zaczerpnięta z obrazów Malewicza: biel, szarość, grafit, skoncentrowany błękit, czerwień i żółć.
Dodatkami i dekoracjami są lampy o wyraźnych liniach, czarno-białe zdjęcia oraz obiekty współczesnej sztuki konceptualnej.
Charakterystyka. We wnętrzu suprematyzm objawia się jak w sztuce, poprzez linie proste, kwadraty, prostokąty i trójkąty, koła. Ich zestawienia kontrastują nie tylko formą, ale i kolorem, co tworzy dynamizm i pasję.
Materiały są wtórne, wykorzystuje się drewno, tynk, deski elewacyjne, laminat.
Meble mają zwykle prymitywną geometrię; stoły, fotele, półki, łóżka platformowe w formie kwadratów i prostokątów, hokery „jednonożne” z idealnie okrągłymi siedziskami. Sprzęt dąży do minimalizmu, bo suprematyczne formy potrzebują przestrzeni.
Kolorystyka została zaczerpnięta z obrazów Malewicza: biel, szarość, grafit, skoncentrowany błękit, czerwień i żółć.
Dodatkami i dekoracjami są lampy o wyraźnych liniach, czarno-białe zdjęcia oraz obiekty współczesnej sztuki konceptualnej.
87
Techno - racjonalny i kategoryczny
Trend techno-design pojawił się w latach 80., a swój szczyt osiągnął w latach 90.
Trend ten charakteryzują metalowe i metalizowane powierzchnie, geometryczne kształty, otwarta przestrzeń bez przegród, przypominająca bunkry i hangary oraz zdemaskowane linie komunikacyjne.
Surowcami są beton, cegła, surowy tynk, blacha perforowana i falista, płytki kamienne.
W skład mebli wchodzą metalowe sejfy i pojemniki zamiast szafek, stołki spiralne, stoły na kółkach, krzesła z metalowymi ramami oraz sofy z pokrowcami z tworzywa sztucznego z kieszeniami na ściemniacze i konsole.
Kolory są chłodne i stonowane: szary, stalowy, brązowy, bordowy, camel i khaki.
Oświetlenie jest wszechstronne, obejmują lampy wiszące, do zabudowy i podłogowe ze statywami, wieszakami na ubrania, timerami i trybami zmiennej intensywności.
Akcesoria i dekoracje - wentylatory, modele motocykli, szklane butelki i trochę kolorowego plastiku: na przykład uchwyt na długopis.
Trend ten charakteryzują metalowe i metalizowane powierzchnie, geometryczne kształty, otwarta przestrzeń bez przegród, przypominająca bunkry i hangary oraz zdemaskowane linie komunikacyjne.
Surowcami są beton, cegła, surowy tynk, blacha perforowana i falista, płytki kamienne.
W skład mebli wchodzą metalowe sejfy i pojemniki zamiast szafek, stołki spiralne, stoły na kółkach, krzesła z metalowymi ramami oraz sofy z pokrowcami z tworzywa sztucznego z kieszeniami na ściemniacze i konsole.
Kolory są chłodne i stonowane: szary, stalowy, brązowy, bordowy, camel i khaki.
Oświetlenie jest wszechstronne, obejmują lampy wiszące, do zabudowy i podłogowe ze statywami, wieszakami na ubrania, timerami i trybami zmiennej intensywności.
Akcesoria i dekoracje - wentylatory, modele motocykli, szklane butelki i trochę kolorowego plastiku: na przykład uchwyt na długopis.
88
Tiffany - wyrafinowany i towarzyski
Styl inspirowany wyrobami jubilera, „Króla Diamentów” Charlesa Tiffany’ego.
Ma echa secesji, wpływy Art Deco, paletę i wystrój kojarzący się z biżuterią Tiffany.
Materiały są zarówno naturalne, jak i syntetyczne, ale charakteryzują się wysoką jakością i jednolitą gładką teksturą.
Meble są klasyczne.
Paleta kolorów obejmuje odcienie bieli, srebra, beżu i kawy z szerokimi pociągnięciami turkusu, charakterystycznego koloru Tiffany.
Akcesoria i dekoracje obejmują lampy z witrażowymi kloszami, dyskretne tkaniny w paski, lustra i zabytkowe butelki.
Ma echa secesji, wpływy Art Deco, paletę i wystrój kojarzący się z biżuterią Tiffany.
Materiały są zarówno naturalne, jak i syntetyczne, ale charakteryzują się wysoką jakością i jednolitą gładką teksturą.
Meble są klasyczne.
Paleta kolorów obejmuje odcienie bieli, srebra, beżu i kawy z szerokimi pociągnięciami turkusu, charakterystycznego koloru Tiffany.
Akcesoria i dekoracje obejmują lampy z witrażowymi kloszami, dyskretne tkaniny w paski, lustra i zabytkowe butelki.
89
Toal de Jouy - kolorowy i odporny
Toal to tkanina lniana, która produkowana była już za czasów Ludwika XIV w miejscowości Jouy pod Wersalem. Początkowo dotyczyło to wyłącznie tekstyliów, później jednak powstał odrębny nurt dekoracyjny.
Cechy stylu Jouy: szerokie wykorzystanie naturalnych tkanin drukowanych i malowanych.
Materiały obejmują kamień, cegłę, sztukaterię, drewno, bawełnę, len, perkal, żakard.
Meble mogą być klasyczne, barokowe lub nawiązywać do rustykalnego stylu wiejskiego i prowincjonalnego.
Paleta jest letnia i umiarkowanie kolorowa, z dominującymi odcieniami różu, lawendy, jaskieru i niezapominajki.
Akcesoria i dekoracje podnoszą i kontynuują motyw kwiatowy. Zasłony, abażury, obrusy, pokrowce misternie malowane w bukiety, winiety, sceny pasterskie i myśliwskie.
Cechy stylu Jouy: szerokie wykorzystanie naturalnych tkanin drukowanych i malowanych.
Materiały obejmują kamień, cegłę, sztukaterię, drewno, bawełnę, len, perkal, żakard.
Meble mogą być klasyczne, barokowe lub nawiązywać do rustykalnego stylu wiejskiego i prowincjonalnego.
Paleta jest letnia i umiarkowanie kolorowa, z dominującymi odcieniami różu, lawendy, jaskieru i niezapominajki.
Akcesoria i dekoracje podnoszą i kontynuują motyw kwiatowy. Zasłony, abażury, obrusy, pokrowce misternie malowane w bukiety, winiety, sceny pasterskie i myśliwskie.
90
Wenecki – wyrafinowany i artystyczny
Wnętrze jest typowe dla pałaców weneckich dożów w okresie renesansu.
Charakteryzuje się objętością, wyrafinowaniem, kolumnami, łukami, niszami, renesansowymi refleksjami na temat każdego obiektu.
Podłogi wyłożone są wzorzystym marmurem, ściany ozdobione tynkiem, sufity pomalowane.
Kolorystyka jest złożona, o barwach neutralnych, pastelowych, nasyconych - fiolet, głęboka zieleń, błękit.
Meble są drewniane z plastikowymi sylwetkami, oparcia krzeseł i sof są półokrągłe, z elementami kutymi i szkłem Murano.
Żyrandol w formie kryształowego wodospadu rozświetla specyficzny wystrój: antyczne mapy, lunety, globusy, maski weneckie.
Charakteryzuje się objętością, wyrafinowaniem, kolumnami, łukami, niszami, renesansowymi refleksjami na temat każdego obiektu.
Podłogi wyłożone są wzorzystym marmurem, ściany ozdobione tynkiem, sufity pomalowane.
Kolorystyka jest złożona, o barwach neutralnych, pastelowych, nasyconych - fiolet, głęboka zieleń, błękit.
Meble są drewniane z plastikowymi sylwetkami, oparcia krzeseł i sof są półokrągłe, z elementami kutymi i szkłem Murano.
Żyrandol w formie kryształowego wodospadu rozświetla specyficzny wystrój: antyczne mapy, lunety, globusy, maski weneckie.
91
Wersalski - arogancki i próżny
Jej początki sięgają salonów i apartamentów Pałacu Wersalskiego. Styl ukształtował się wraz z budową zespołu w latach 1623-1750.
Cechy: zasady klasycyzmu, duch renesansu, techniki barokowe; kunszt, wartość historyczna głównych obiektów.
Wyrafinowane, arystokratyczne kolory: złoty, perłowy, turkusowy, fioletowy, lazurowy.
Materiały: twarde drewno, tynki dekoracyjne, parkiet, tynki sztukatorskie, jedwab, satyna, organza.
Meble są sybaryckie: bogate sofy, kozetki w kształcie łabędzi, sofy obozowe, fotele Voltaire.
Lampy o luksusowych barokowych kształtach i rozmiarach, szkatułki na biżuterię, tabakierki, pozytywki, przybory do pisania z jadeitu, onyksu i kości słoniowej dodają dworskiej atmosfery i uroku.
Cechy: zasady klasycyzmu, duch renesansu, techniki barokowe; kunszt, wartość historyczna głównych obiektów.
Wyrafinowane, arystokratyczne kolory: złoty, perłowy, turkusowy, fioletowy, lazurowy.
Materiały: twarde drewno, tynki dekoracyjne, parkiet, tynki sztukatorskie, jedwab, satyna, organza.
Meble są sybaryckie: bogate sofy, kozetki w kształcie łabędzi, sofy obozowe, fotele Voltaire.
Lampy o luksusowych barokowych kształtach i rozmiarach, szkatułki na biżuterię, tabakierki, pozytywki, przybory do pisania z jadeitu, onyksu i kości słoniowej dodają dworskiej atmosfery i uroku.
92
Wiktoriański - ambitny i oświecony
Królowa Wiktoria rządziła przez 64 lata, a pod jej „skrzydłami” Wielka Brytania osiągnęła niespotykany dotąd prestiż i bogactwo. Wszystko to znajduje odzwierciedlenie w eklektycznym i jednocześnie brytyjskim szlacheckim wnętrzu.
Elementy te są imitacją wcześniejszych stylów historycznych, od gotyku po rokoko, doprawionych wpływami etnicznymi z kolonii.
Wiktoriańskie domy to salony urządzone według tez klasycystycznych, biblioteki gotyckie, neobarokowe sypialnie, gabinety chińskie, indyjskie i mauretańskie.
Boom przemysłowy i produkcja maszyn wyparły drogie drewno; W wykończeniach pojawiły się papierowe tapety i płyty ze sklejki. Wartość materiałów podnosiła jednak dekoracja: tłoczone i złocone liście paproci, egzotyczne ptaki i kwiaty. Ważny jest także kominek z kutą kratką.
Kolorystyka to gama brązów, delikatnych odcieni wiśni i zieleni.
Meble są bogate, z naciskiem na ulubione w Wielkiej Brytanii fotele i sofy. Wystrój jest różnorodny: lustra, obrazy, złocone kinkiety, rodzinne srebro, rodzime rękodzieło.
Elementy te są imitacją wcześniejszych stylów historycznych, od gotyku po rokoko, doprawionych wpływami etnicznymi z kolonii.
Wiktoriańskie domy to salony urządzone według tez klasycystycznych, biblioteki gotyckie, neobarokowe sypialnie, gabinety chińskie, indyjskie i mauretańskie.
Boom przemysłowy i produkcja maszyn wyparły drogie drewno; W wykończeniach pojawiły się papierowe tapety i płyty ze sklejki. Wartość materiałów podnosiła jednak dekoracja: tłoczone i złocone liście paproci, egzotyczne ptaki i kwiaty. Ważny jest także kominek z kutą kratką.
Kolorystyka to gama brązów, delikatnych odcieni wiśni i zieleni.
Meble są bogate, z naciskiem na ulubione w Wielkiej Brytanii fotele i sofy. Wystrój jest różnorodny: lustra, obrazy, złocone kinkiety, rodzinne srebro, rodzime rękodzieło.
93
Vintage - marzycielski i elegancki
To styl, który sięga 40-70 lat. W przeciwieństwie do retro, vintage nie imituje przeszłości, ale odtwarza ją poprzez autentyczne przedmioty.
Cechy charakterystyczne: materiały charakterystyczne dla wybranej epoki, starannie odrestaurowane meble i dodatki, które wpisują się w ducha minionych lat i budzą nostalgię.
Meble są starannie i pięknie uzupełnione maszynami do pisania i telefonami, zniszczonymi książkami, porcelanowymi lalkami i pożółkłymi fotografiami.
Cechy charakterystyczne: materiały charakterystyczne dla wybranej epoki, starannie odrestaurowane meble i dodatki, które wpisują się w ducha minionych lat i budzą nostalgię.
Meble są starannie i pięknie uzupełnione maszynami do pisania i telefonami, zniszczonymi książkami, porcelanowymi lalkami i pożółkłymi fotografiami.
Zaczniemy projektować razem
Wiele osób pragnie projektowania już we wczesnym dzieciństwie, kiedy dziecko zbiera kostki i próbuje z nich zbudować jakąś figurę. Prawdziwy projektant to taki, który nie utracił miłości do kreatywności i tworzenia. Dlatego od lat przekazujemy tę umiejętność naszym klientom najlepiej jak potrafimy.
NASZE LOKALIZACJE
Gdzie nas znaleźć
Polska
6 Al. Armii Ludowej, Warszawa
Wielka Brytania
Nasze Placówki
Gdzie nas znaleźć